İslâmiyeyi delâil-i akliye ile kemal-i vuzuh ile isbat edecek. Ben istiyorum ki, ben o olsam, belki ^(Haşiye)  o adamım, diye, iman ve tevhid, bütün kemalât-ı insaniyenin esası, mâyesi, nuru, hayatı olduğunu ve   تَفَكُّرُ سَاعَةٍ خَيْرٌ مِنْ عِبَادَةِ سَنَةٍ   düsturu, tefekkürat-ı imaniyeye ait bulunması ve Nakşî tarikatında hafî zikrin ehemmiyeti ise, bu çok kıymettar tefekkürün bir nevi olmasıdır.” diye talim ederdi.

   Seyyah tamamıyla işitti; döndü, nefsine dedi ki: Madem bu kahraman imam böyle diyor ve madem bir zerre kuvvet-i imaniyenin ziyadeleşmesi bir batman marifet ve kemalâttan daha kıymetlidir ve yüz ezvakın balından daha tatlıdır.

   Ve madem, bin senedenberi iman ve Kur’an aleyhinde teraküm eden Avrupa feylesoflarının itirazları ve şüpheleri yol bulup ehl-i imana hücum ediyor. Ve bir saadet-i ebediyenin ve bir hayat-ı bakıyenin ve bir Cennet-i daimenin anahtarı, medarı, esası olan erkân-ı imaniyeyi sarsmak istiyorlar. Elbette, her şeyden evvel imanımızı taklidden tahkika çevirip kuvvetlendirmeliyiz.

   Öyle ise, haydi ileri! Gel, bulduğumuz birer dağ kuvvetindeki bu yirmidokuz mertebe-i imaniyeyi namazın mübarek tesbihatının mübarek adedi olan otuz üç mertebesine iblağ etmek fikriyle, bu ibretgâhın bir üçüncü menzilini daha görmek için   بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ   ’in anahtarı ile zîhayat âlemindeki idare ve iaşe-i rabbaniyenin kapısını çalmalıyız ve açmalıyız diyerek, mahşer-i acaib ve mecma-i garaib olan bu üçüncü menzilin kapısını istirhamla çaldı  بِسْمِ اللّٰهِ الْفَتّاحُ   ile açtı. Üçüncü menzil