İşte şirk ve küfür cinayeti, kâinatın bütün kemalâtına ve ulvî hukuklarına ve kudsî hakikatlerine bir tecavüz olduğu cihetledir ki, ehl-i şirk ve küfre karşı kâinat kızıyor ve semavat ve arz hiddet ediyor ve onların mahvına anâsır ittifak edip, kavm-i Nuh ve Âd ve Semud ve Fir’avun gibi ehl-i şirki boğuyor, gark ediyor.  تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ  ayetinin sırrıyla Cehennem dahi ehl-i şirk ve küfre öyle kızıyor ve kızışıyor ki, parçalanmak derecesine geliyor. Evet, şirk kâinata karşı büyük bir tahkir ve azim bir tecavüzdür. Ve kâinatın kudsî vazifelerini ve hilkatin hikmetlerini inkâr etmekle şerefini kırıyor. Numune için binler misallerden bir tek misale işaret edeceğiz.

   Meselâ: Sırr-ı vahdet ile kâinat öyle cesim ve cismanî bir melâike hükmünde olur ki, mevcudatın nevileri adedince yüzbinler başlı ve her başında o nevide bulunan fertlerin sayısınca yüzbinler ağız ve her ağzında o ferdin cihazat ve ecza ve âza ve hüceyratı mikdarınca yüzbinler diller ile Sâniini takdis ederek tesbihat yapan İsrafil-misal ubudiyette ulvî bir makam sahibi bir acaibü’l-mahlukat iken, hem sırr-ı tevhid ile ahiret âlemlerine ve menzillerine çok mahsulât yetiştiren bir mezraa ve dâr-ı saadet tabakalarına a’mâl-i beşeriye gibi çok hasılâtıyla levazımat tedarik eden bir fabrika ve âlem-i bekada hususan Cennet-i âlâdaki ehl-i temaşaya dünyadan alınma sermedî manzaraları göstermek için mütemadiyen işleyen yüzbin yüzlü sinemalı bir fotoğraf iken; şirk ise, bu çok acib ve tam muti, hayattar ve cismanî melâikeyi; camid, ruhsuz, fani, vazifesiz, hâlik, manasız hadisatın herc ü merci altında ve inkılâbların fırtınaları içinde, adem zulümatında yuvarlanan bir perişan mecmua-i vâhiyesi, hem bu çok garip ve tam muntazam, menfaatdar fabrikayı; mahsulatsız,