İşte Kur'an-ı Hakîm beşere böyle bir hediye getirmiştir. Eğer beşer bu hediyeyi kabul edip güzelce istimal etse, hayat-ı dünyevîde cennet-i maneviyeyi andıran bu ikinci yoldan gidecektir. Ne geçmişten hüzün eder ve ne de gelecekten havf ve perva eder. 

   Ey Avrupa! Evvelki cehennemî yol, senin açtığın yol olduğu, senin desatirin ile sabittir. Çünki senin nazarında hayatın düsturu: "Her zîhayat, kendi nefsine mâliktir ve kendi zâtı için çalışır, lezzeti için sa'yeder, bir hakk-ı hayatı vardır. Hayatının gayesi, kendisine aittir." dersin. Ve netice-i himmeti: "Hıfz-ı beka ve temin-i hayata münhasırdır. Ve kuvvetine güvenmelidir. Zira medar-ı hayat olan, düstur-u cidaldir. Belki hayat, cidaldir" diye hükmediyorsun. Daha bunlar gibi çok esasat-ı bâtıla ile beşeri evvelki yola sevkettin. Acaba, medar-ı hayat olan düstur-u teavün ezharün mine'ş-şems (güneşten daha zahir) olduğu halde, nasıl kör oldun görmüyorsun? Evet Şems ve Kamer'den tut, tâ nebatatın hayvanatın imdadına ve hayvanatın insanların imdadına ve mevadd-ı gıdaiyenin semeratın imdadına hattâ taamın zerratı, hüceyrat-ı bedenin tegaddisi için kemal-i intizam ile koşmaları bir Rabb-i Kerim'in emriyle bir vazife-i muavenet ve teavün ve uhuvvet olduğunu ve kavînin zaîfe müsahhariyeti olduğunu kör olmayan görür.