Lâfzullah adedinde çok esrar ve nükteler var. Ezcümle, lâfzullah ve Rab’dan sonra en ziyade zikredilen Rahman, Rahîm, Gafûr ve Hakîm ile beraber lâfzullah, Kur’an ayetlerinin nısfıdır. Hem lâfzullah ve Allah lâfzı yerinde zikredilen lâfz-ı Rab ile beraber, yine nısfıdır. Çendan Rab lâfzı sekizyüz kırk altı defa zikredilmiş; fakat dikkat edilse, beş yüz küsuru Allah lâfzı yerinde zikredilmiş, iki yüz küsuru öyle değildir.

   Hem Allah, Rahman, Rahîm, Alîm ve Lâ ilâhe illâ Hû’daki Hû adediyle beraber yine nısfıdır; fark yalnız dörttür. Ve Hû yerinde Kadîr ile beraber, yine mecmu-u ayatın nısfıdır; fark dokuzdur.

   Lâfz-ı Celâlin mecmuundaki nükteler çoktur. Yalnız şimdilik bu nükte ile iktifa ediyoruz.

   İkinci Nükte: Sureler itibariyledir. Onun dahi çok nükteleri var. Bir intizam, bir kasd ve bir iradeyi gösterir bir tarzda tevafukatı vardır.

   Sure-i Bakara’da, ayatın adediyle lâfz-ı Celâlin adedi birdir; fark dörttür ki, Allah lâfzı yerinde dört Hû lâfzı var. Meselâ Lâ ilâhe illâ Hû’daki Hû gibi; onunla muvafakat tamam olur. Âl-i İmran’da, yine ayatıyla Lâfz-ı Celâl tevafuktadır, müsavidirler. Yalnız lâfz-ı Celâl ikiyüz dokuz’dur, ayet ikiyüz’dür; fark dokuzdur. Böyle meziyat-ı kelâmiyede ve belâgat nüktelerinde küçük farklar zarar vermez; takribî tevafukat kâfidir. Sure-i Nisa, Maide, En’âm; üçünün mecmu-u ayetleri, mecmuundaki lâfz-ı Celâlin adedine tevafuktadır. Ayetlerin adedi dörtyüz altmış dört, lâfz-ı Celâlin adedi dörtyüz altmış bir; Bismillâh’taki lâfzullah ile beraber tam tevafuktadır. Hem meselâ, baştaki beş surenin lâfz-ı Celâl adedi; Sure-i A’raf, Enfal, Tevbe, Yunus, Hûd’daki lâfz-ı Celâl adedinin iki mislidir. Demek bu âhirdeki beş, evvelki beşin nısfıdır.

   Sonra gelen Sure-i Yusuf, Ra’d, İbrahim, Hicr, Nahl Surelerindeki lâfz-ı Celâl adedi, o nısfın nısfıdır. Sonra Sure-i İsra, Kehf, Meryem, Tâhâ, Enbiya, Hac, ^(Haşiye)  o nısfın nısfının nısfıdır. Sonra gelen beşer beşer, takriben