Birincisi: Sure-i Yusuf’un mühim bir esası rüya-yı Yusufiye olduğu gibi, وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ayeti misillü çok ayetlerle, rüyada ve nevmde perdeli olarak ehemmiyetli hakikatler var olduğunu gösterir.
İkincisi: Kur’an ile tefeüle ve rüyaya itimada ehl-i hakikat taraftar değiller. Çünkü, Kur’an-ı Hakîm, ehl-i küfrü kesretle ve şiddetli bir tarzda vuruyor. Tefeülde, kâfire ait şiddeti, tefeül eden insana çıktığı vakit yeis veriyor, kalbi müşevveş ediyor. Hem rüya dahi, hayır iken, bazı aks-i hakikatle göründüğü için şer telâkki edilir, ye’se düşürür, kuvve-i maneviyeyi kırar, sû-i zan verir. Çok rüyalar var ki, sureti dehşetli, zararlı, mülevves iken, tabiri ve manası çok güzel oluyor. Herkes rüyanın suretiyle manasının hakikati mabeynindeki münasebeti bulamadığı için lüzumsuz telâş eder, meyus olur, keder eder.
İşte, yalnız bu cihet içindir ki, ehl-i hakikat gibi ve İmam-ı Rabbanî misillü, başta نَه شَبَمْ نَه شَبْ پَرَسْتَمْ dedim.
Üçüncüsü: Hadis-i sahih ile, nübüvvetin kırk cüz’ünden bir cüz’ü, nevmde rüya-yı sadıka suretinde tezahür etmiş. 1 Demek, rüya-yı sadıka hem haktır, hem nübüvvetin vezaifine taallûku var. Şu Üçüncü Mesele gayet mühim ve uzun ve nübüvvetle alâkadar ve derin olduğundan, başka vakte tâlik ediyoruz, şimdilik o kapıyı açmıyoruz.
Dördüncüsü: Rüya üç nevidir. 2 İkisi, tabir-i Kur’an’la, اَضْغَاثُ اَحْلَامٍ ’da dahildir,
