noktasındaki şahsiyetimle alâkadar olur. Talebe ise, Kur’an-ı Hakîmin dellâlı cihetinde ve hocalık vazifesindeki şahsiyetimle münasebettardır.

   Şu görüşmenin de üç meyvesi var:

   Birincisi: Dellâllık itibariyle mücevherat-ı Kur’aniyeyi benden veya Sözlerden ders almak -velev bir ders de olsa-.

   İkincisi: İbadet itibariyle uhrevî kazancıma hissedar olur.

   Üçüncüsü: Beraber dergâh-ı ilâhiyeye müteveccih olup rabt-ı kalb ederek, Kur’an-ı Hakîmin hizmetinde el ele verip tevfik ve hidayet istemek.

   Eğer talebe ise, her sabah mütemadiyen ismiyle, bazen hayaliyle dahi yanımda hazır olur, hissedar olur.

   Eğer kardeş ise, birkaç defa hususî ismiyle ve suretiyle dua ve kazancımda hazır olup hissedar olur. Sonra umum ihvanlar içinde dahil olup, rahmet-i ilâhiyeye teslim ediyorum ki, dua vaktinde “ihvetî ve ihvanî” dediğim vakit onlar içinde bulunur. Ben bilmezsem, rahmet-i ilâhiye onları biliyor ve görüyor.

   Eğer dost ise ve feraizi kılar ve kebairi terk ederse, umumiyet-i ihvan itibariyle duamda dahildir. Bu üç tabaka dahi beni manevî dua ve kazançlarında dahil etmek şarttır.

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰى مَنْ قَالَ “اَلْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ الْمَرْصُوصِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا” پ وَعَلٰى اٰلِهِ وَصَحْبِهِ وَسَلِّمْ

سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَٓا   اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُپ