Üçüncü Mektub

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ 

    وَ اِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهٖ

[O ma­lûm ta­le­be­si­ne ⁽¹⁾ gön­de­ri­len mek­tu­bun bir par­ça­sı­dır.]

   Hamisen: Bir mektubta, buradaki hissiyatıma hissedar olmak arzusunu yazmıştın. İşte binden birini işit.

   Bir gece, yüz tabakalık irtifada, bir katran ağacının başındaki yuvada, semanın yıldızlarla yaldızlanmış güzel yüzüne baktım; Kur’an-ı Hakîmin   فَلَٓا اُقْسِمُ بِالْخُنَّسِۙ ۞ اَلْجَوَارِ الْكُنَّسِ   kaseminde ulvî bir nur-u i’caz ve parlak bir sırr-ı belâgat gördüm. Evet, seyyar yıldızlara ve istitar ve intişarlarına işaret eden şu ayet, gayet âlî bir nakş-ı sanat ve âlî bir levha-i ibret nazar-ı temaşaya gösteriyor.

   Evet, şu seyyareler, kumandanları olan güneşin dairesinden çıkıyorlar, sabit yıldızlar dairesine girerek semada yeni yeni nakışları ve sanatları gösteriyorlar. Bazen kendileri gibi parlak bir yıldıza omuz omuza verir, güzel bir vaziyet gösteriyorlar. Bazen küçük yıldızlar içine girip bir kumandan suretini gösteriyorlar. Hususiyle bu mevsimde, akşamdan sonra, ufukta Zühre yıldızı ve fecirden evvel diğer parlak bir arkadaşı, gayet şirin ve güzel bir vaziyet gösteriyorlar. Sonra, vazife-i teftişiyelerini ve