Yine bir hâtif-i cinnî, Sâmia ibn-i Karreti’l-Gatafânîye böyle bağırmış, bazılarını imana getirmiştir:
جَاءَ الْحَقُّ فَسَطَعَ وَ دُمِّرَ بَاطِلٌ فَانْقَمَعَ Bu hatiflerin beşaretleri ve haber vermeleri pek meşhurdur ve çoktur.
Hem nasıl kâhinler, hatifler haber vermişler. Öyle de, sanemler dahi ve sanemlere kesilen kurbanlar dahi, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın risaletini haber vermişler. Ezcümle, kıssa-i meşhuredendir ki, Mazin kabilesinin sanemi bağırıp demiş: هٰذَا النَّبِىُّ الْمُرْسَلُ جَاءَ بِالْحَقِّ الْمُنْزَلِ diyerek, risalet-i Ahmediyeyi (a.s.m.) haber vermiş.
Hem Abbas ibn-i Mirdas’ın sebeb-i İslâmiyeti olan meşhur vakıa şudur ki: Dımar namında bir sanemi varmış; o sanem bir gün böyle bir ses vermiş:
اَوْدٰى ضِمَارُ وَكَانَ يُعْبَدُ مُدَّةً قَبْلَ الْبَيَانِ مِنَ النَّبِىِّ مُحَمَّدٍ
Yani, “Muhammed gelmeden evvel bana ibadet ediliyordu. Şimdi Muhammed’in beyanı gelmiş; daha o dalâlet olamaz.” 1
Hazret-i Ömer, İslâmiyetten evvel, saneme kesilen bir kurbandan böyle işitmiş:
يَا اٰلَ الذَّبِيحْ اَمْرٌ نَجِيحْ رَجُلٌ فَصِيحْ يَقُولُ لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ
İşte bu numuneler gibi çok vakıalar var; mevsuk kitablar kabul edip nakletmişler.
Nasıl ki kâhinler, ârif-i billâhlar, hatifler, hatta sanemler ve kurbanlar risalet-i Ahmediyeyi (a.s.m.) haber vermişler, her bir hadise dahi bir kısım
