Üçüncüsü: İbn-i Mâce haber veriyor ki: Mâ-i zemzemden bir kova su Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâma getirdiler. Bir parça ağzına aldı, kovaya boşalttı. Kova misk gibi rayiha verdi. ¹

   Dördüncüsü: İmam-ı Ahmed ibn-i Hanbel haber veriyor ki: Bir kuyudan bir kova su çıkardılar. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, içine ağzının suyunu akıtıp kuyuya boşalttıktan sonra misk gibi rayiha vermeye başladı. ²

   Beşincisi: Ricalullahtan ve İmam-ı Müslim ve ulema-i Mağrib’in mutemedi ve makbulü olan Hammad ibn-i Seleme haber veriyor ki: Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, deriden bir tuluk su doldurup ağzına üflemiş, dua etmiş. Bağladı, bir kısım sahabeye verdi. “Ağzını açmayınız; yalnız abdest aldığınız vakit açınız” demiş. Gitmişler, abdest almak vaktinde ağzını açmışlar. Görüyorlar ki, hâlis bir süt, ağzında da kaymak yağ. ³

   İşte bu beş cüz’ü, bazıları meşhur, bazı da mühim imamlar naklediyorlar. Bunlar ve burada nakledilmeyenlerle mecmuu, manevî tevatür gibi bir mucize-i mutlakanın tahakkukunu gösteriyorlar.

   Sekizinci Misâl: Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın mesh ve duasıyla, sütsüz ve kısır keçilerin, mübarek elinin temasıyla ve duasıyla sütlü, hem çok sütlü olmaları misâlleri ve cüz’iyatları çoktur. Biz, yalnız meşhur ve kat’î iki üç misâli, numune olarak zikrediyoruz.

   Birincisi: Ehl-i siyerin bütün muteber kitabları haber veriyorlar ki: Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, Ebu Bekri’s-Sıddık ile beraber hicret ederken, Âtika bint-i Hâlidi’l-Huzâiyye denilen Ümm-ü Mâbed hanesine gelmişler. Gayet zaif, sütsüz, kısır bir keçi orada vardı. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, Ümm-ü Mâbed’e ferman etti: “Bunda süt yok mudur?” Ümm-ü Mâbed demiş ki: “Bunun vücudunda kan yoktur; nereden süt verecek?” Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm gidip o keçinin beline elini sürmüş, memesini de meshetmiş, dua etmiş. Sonra demiş: “Kab getiriniz, sağınız.” Sağdılar. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm,