Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm dua etmiş:   اَللّٰهُمَّ اَجِبْ دَعْوَتَهُ   demiş. Sa’d’ın duasının kabulü için dua etmiş. O asırda Sa’d’ın bedduasından herkes korkuyordu. Duasının kabulü de şöhret buldu. ¹

   Hem meşhur Ebu Katâde’ye ferman etmiş: 

     اَفْلَحَ اللّٰهُ وَجْهَكَ اَللّٰهُمَّ بَارِكْ لَهُ فٖى شَعْرِهٖ وَ بَشَرِهٖ   diye, genç kalmasına dua etmiş. Ebu Katâde yetmiş yaşında vefat ettiği vakit, on beş yaşında bir genç gibi olduğu, nakl-i sahih ile şöhret bulmuş. ²

   Hem meşhur şair Nâbiğa'nın kıssa-i meşhuresidir ki, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın yanında bir şiirini okumuş. Şu fıkra:

بَلَغْنَا السَّمَاءَ فِى مَجْدِنَا وَسَنَائِنَا   ۞   وَ اِنَّا نُرٖيدُ فَوْقَ ذٰلِكَ مَظْهَرًا

   Yani, “Şerefimiz göğe çıktı; biz daha üstüne çıkmak istiyoruz.” Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, mülâtafe suretinde ferman etti:  

    اِلٰى اَيْنَ يَا اَبَا لَيْلَا؟   Dedi:   اِلَى الْجَنَّةِ يَا رَسُولَ اللّٰهِ   Yani, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, lâtife olarak dedi: “Gökten öbür tarafa nereyi istiyorsun ki, şiirinde orayı niyet ediyorsun?” Nâbiğa dedi: “Göklerin fevkinde Cennete gitmek istiyoruz.”  Sonra bir mânidar şiirini daha okudu. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm dua etti:  لَا يَفْضُضِ اللّٰهُ فَاكَ   Yani, “Senin ağzın bozulmasın.” İşte, o dua-yı Nebevînin bereketiyle, o Nâbiğa, yüz yirmi yaşında bir dişi noksan olmadı. Hatta bazı bir dişi düştüğü vakit, yerine bir daha geliyordu. ³ Hem, nakl-i sahih ile, İmam-ı Ali için dua etmiş ki:   اَللّٰهُمَّ اكْفِهِ الْحَرَّ وَالْقَرَّ   Yani, “Yâ Rab, soğuk ve sıcağın zahmetini ona gösterme.”