Gazve-i Uhud’da, ben Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın yanında idim. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, o gün kavsı kırılıncaya kadar küffara oklar attı. Sonra bana okları veriyordu, “At!” diyordu. Nasl’sız, yani okun uçmasına yardım eden kanatları olmayan okları verirdi ve bana emrederdi: “At!” Ben de atardım; kanatlı oklar gibi uçardı, küffarın cesedine yerleşirdi. 1 O halde iken, Katade ibn-i Numan’ın gözüne bir ok isabet etmiş. Gözünü çıkarıp, gözünün hadekası yüzünün üstüne indi. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm mübarek, şifalı eliyle onun gözünü alıp, eski yuvasına yerleştirip, iki gözünden en güzeli olarak, hiçbir şey olmamış gibi şifa buldu.
Şu vakıa çok iştihar etmiş. Hatta Katade’nin bir hafidi, Ömer ibn-i Abdülaziz’in yanına geldiği vakit, kendini şöyle tarif etmiş: “Ben öyle bir zatın hafidiyim ki, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm onun çıkmış gözünü yerine koyup birden şifa buldu; en güzel göz o olmuş” diye, nazım suretinde (Haşiye) Hazret-i Ömer’e söylemiş, onunla kendini tanıttırmış. 2
Hem nakl-i sahih ile haber verilmiş ki: Meşhur Ebu Katade’nin, yevm-i Zîkarad denilen gazvede, bir ok mübarek yüzüne isabet etmiş. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm mübarek eliyle meshetmiş. Ebu Katade der ki: “Kat’iyen ve asla ne acısını ve ne de cerahatini görmedim.” 3
İkinci Misâl: Başta Buharî ve Müslim, kütüb-ü sahiha haber veriyorlar ki: Gazve-i Hayber’de, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm,
