Cenab-ı Hak ona bildirirdi, o da bildirirdi. Cenab-ı Hak hem Hakîmdir, hem Rahîmdir. Hikmet ve rahmeti ise, umur-u gaybiyeden çoğunun setrini iktiza ediyor, mübhem kalmasını istiyor. Çünkü şu dünyada insanın hoşuna gitmeyen şeyler daha çoktur, vukuundan evvel onları bilmek elîmdir. İşte bu sır içindir ki, ölüm ve ecel mübhem bırakılmış ve insanın başına gelecek musibetler dahi perde-i gaybda kalmış.

   İşte, hikmet-i rabbaniye ve rahmet-i ilâhiye böyle iktiza ettiği için, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın ümmetine karşı ziyade hassas merhametini ziyade rencide etmemek ve âl ve ashabına karşı şedid şefkatini fazla incitmemek için, vefat-ı Nebevîden sonra âl ve ashabının ve ümmetinin başlarına gelen müdhiş hadisatı umumiyetle ve tafsilâtıyla göstermemek, ^{(Haşiye )} mukteza-yı hikmet ve rahmettir. Fakat yine bazı hikmetler için, mühim hadisatı —fakat dehşetli bir surette değil— ona talim etmiş, o da ihbar etmiş. Hem güzel hadiseleri kısmen mücmel, kısmen tafsil ile bildirmiş, o da haber vermiş. Onun haberlerini de, en yüksek bir derece-i takvada ve adlde ve sıdkta çalışan ve    وَمَنْ كَذَبَ عَلَىَّ مُتَعَمِّدًا فَلْيَتَبَوَّاْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ    hadisindeki tehditten şiddetle korkan ve       فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَبَ عَلَى اللّٰهِ   ayetindeki şiddetli