İlâhî! Bir evim ve menzilim gibi olan dünya ile çok sıkı ilişkilerim vardır. Oysa “Onun üzerinde yaşayan herkes fanidir. Bâki kalan celâl ve ikram sahibi olan Rabbinin zatıdır.” ayeti bu dünya evimin harab olacağını ve bu yıkılan evimin sakinleri olan sevgililerimin de yok olup gideceğini ilan ediyor. Bu korkunç musibete ve sönüp giden ahbablarımın ayrılıklarına karşı dayanak noktası Senin havlindir. Ve bütün bunlara karşı bana teselli verecek ve bunların yerini tutacak olan ancak Senin kuvvetindir, ey rahmetinin tecelliyatının bir tek cilvesi beni bırakıp giden her şeyin yerini tutan Zat-ı Zülcelâl.

   İlâhî! Mahiyetimin kapsamlılığı ve bana lûtfettiğin cihazatımın çokluğuyla yakından alâkadarım. Kâinata ve bütün mevcudat çeşitlerine pek şiddetli ihtiyacım vardır. Oysa “Onun zatından başka her şey yok olup gidicidir. Egemenlik Ona aittir ve siz Ona döndürüleceksiniz” ayeti beni tehdit etmekte ve mevcudatın pek çoğundan alâkamı kesmektedir. Ve her bir alâkanın kesilmesi de ruhumda manevî bir acı ve yara açmaktadır. Bu sınırsız yaralara karşı ancak senin havlinle durabilir ve ancak Senin kuvvetinle onları tedavî edebilirim; ey her şeye kâfi gelen, bütün eşya bir tek şey için Onun rahmetinin teveccühünün yerini tutmayan; bir kimse için varolduğunda her şey o kimse için varolan ve var olmayışının yerini hiçbir şeyin tutmadığı Zat-ı Zülcelâl.

   İlâhî! Benim cismanî olan kişiliğime karşı iptilâ derecesinde şiddetli bir alâkam ve tutkunluğum var. Öyle ki, zâhirî nazarımda cismim sanki bütün arzularımın ve emellerimin tavanının bir direği gibidir. Bende ebediyete karşı şiddetli bir aşk vardır. Oysa cismim ne demirden ve ne de taştan değildir ki buna dayanabilsin. Bilâkis bedenim et, kan ve kemikten ibarettir ki, her an dağılmaya müsaittir. Hayatım da cismim gibi her iki taraftan ablukaya alınmış ve yakın bir zamanda ölüm mührüyle son bulacaktır. Benim ise, ihtiyarlıktan ötürü saçım tutuşmuş, hastalıktan belim ve göğsüm darbeler yemiştir. İşte bu durum bana meşakkat, sıkıntı ve ızdırap veriyor. Bu korkunç durum karşısında dayanak noktası ancak Senin havlindir. Bana hüzün veren şeylere karşı teselli verip kaybettiğimi telâfi edecek ve elimden gelenlerin yerini tutacak olan ancak Senin kuvvetindir, ey Bâki olan Rabbim, ey baki olan isimlerinden bir ismin yapıştığı, herkes Onun bekası ve ibkasıyla her şeyin ebediyete kavuştuğu Zat-ı Zülcelâl.

   İlâhî! Benim de bütün hayat sahipleri gibi, kendisinden kaçış olmayan ölüme ve zevale karşı şiddetli bir korkum vardır. Geçici olan bir hayata karşı şiddetli bir sevgim vardır. Oysa ölümün cisimlerimize ecel vasıtasıyla hücum etmesi bende ve başkalarında dünyaya ait emellerin tümünü kesip atıyor, bütün lezzetleri tahrib edip yıkıyor.