SEKİZİNCİ NOKTA
Öyle bir Allah’a hamd olsun ki, Kitab-ı Kebir (büyük kitap) olarak isimlendirilen şu kâinat; bütün babları ve fasıllarıyla, bütün sahifeleri ve satırlarıyla, bütün kalemleri ve harfleriyle o Zat-ı Zülcelâl’in cemal ve kemalinin vasıflarını izhar ederek Ona hamd edip sena eder. Bu kâinat kitabının her bir parçasına kendi gücü nisbetinde Ehad ve Samed olan nakkaşının vasıflarını izhar ederek hamd ve senada bulunur. Yine o kitabın her bir yazısı ve her bir harfi, kendi miktarınca Rahman ve Rahîm olan kâtibinin cemalinin niteliklerini göstermekle ona hamd eder. Ve onlardan her birisi, “Kadîr, Alîm, Aziz ve Hakîm” olan münşid ve münşiin kemalinin niteliklerine mazhariyeti nisbetinde ona hamd ve senada bulunur. Yine onlardan her birisi, şanı yüce,kendisinden başka ilah olmayan Allah’a, bütün güzel isimlerinin tecellilerini, güç ve kuvvetleri nisbetinde yansıtarak Ona hamd ve senada bulunurlar.
DOKUZUNCU NOKTA
Hamd Allah’tan gelir ve yine Ona gider ve Onunla kaimdir. Dünyanın evvelinden yaratılışın sonuna kadar; kâinatın bütün zerrelerinin, ezelden ebede kadar geçen zamanlardaki dakikaların aşireleriye çarpımı sayısınca Allah’a hamd olsun.
“Elhamdülillah” nimeti için devir ve teselsül halinde sonsuza kadar sürüp giden bir hamd ile Allah’a hamd olsun.
Bana ve kardeşlerime ihsan ettiği Kur’an ve iman nimeti için, vücudumdaki zerrelerin, dünyadaki ömrümün dakikalarının aşirelerine olan çarpımı ve ahirette de benim ve onların orada kalmaları süresinin çarpımı sayısınca Allah’a hamd olsun.
“Seni bütün noksan sıfatlardan tenzih ederiz. Senin bize öğrettiğinden başka hiçbir ilimimiz yoktur. Şüphesiz sen ilim ve hikmet sahibi olansın.” (Bakara Suresi: 32)
“Hidayetiyle bizi buna (bu nimete) ulaştıran Allah’a hamd olsun. Eğerbize hidayet etmeseydi, kendiliğimizden doğru yolu bulamazdık. Andolsun Rabbimizin elçileri hak ile geldiler.” (A’raf Suresi: 43)
Allahım, ümmetinin iyilikleri sayısınca efendimiz Muhammed’e, âl ve ashabına salât ve selâm eyle. Amin.
Alemlerin Rabbi olan Allah’a hamd olsun.
