Ve elfazıyla sahabenin evsafını ifade ettikleri gibi, hurûfatıyla ve o ayetteki hurûfatın tekerrür-ü adediyle yine Ashab-ı Bedir, Uhud, Huneyn, Suffe, Rıdvan gibi tabakat-ı meşhure-i sahabede bulunan zatlara işaret ettikleri gibi, ilm-i cifrin bir nev’i ve bir anahtarı olan tevafuk cihetiyle ve ebced hesabıyla daha çok esrarı ifade ediyor.

سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَٓا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلٖيمُ الْحَكٖيمُ

   Sûre-i Feth’in âhirindeki ayetin mana-yı işarîsiyle verdiği ihbar-ı gaybî münasebetiyle, gelecek ayette aynı haber, aynı mana-yı işarî ile verdiği münasebetle, bir nebze ondan bahsedilecek.

Bir Tetimme

   وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُسْتَقٖيمًا

 وَمَنْ يُطِعِ اللّٰهَ وَ الرَّسُولَ فَاُولٰٓئِكَ مَعَ الَّذٖينَ اَنْعَمَ اللّٰهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيّٖينَ وَ الصِّدّٖيقٖينَ

وَ الشُّهَدَٓاءِ وَ الصَّالِحٖينَ وَ حَسُنَ اُولٰٓئِكَ رَفٖيقًا

   Bu ayetin beyanında binler nüktelerinden İki Nükteye işaret edeceğiz.

   Birinci Nükte: Kur’an-ı Mucizü’l-Beyan, mefahimiyle, mana-yı sarihiyle ifade-i hakaik ettiği gibi, üslûplarıyla, hey’atıyla çok maanî-i işariyeyi dahi ifade ediyor. Her bir ayetin çok tabaka-i manaları var. Kur’an, ilm-i muhitten geldiği için, bütün manaları murad olabilir. İnsanın cüz’î fikri ve şahsî iradesiyle olan kelâmlar gibi bir iki manaya inhisar etmez.

   İşte bu sırra binaen, ayat-ı Kur’aniyenin ehl-i tefsir tarafından hadsiz hakaiki beyan edilmiş. Müfessirînin beyan etmediği daha çok hakaiki var. Ve bilhassa hurûfatında ve mana-yı sarihinden başka işaratında çok ulûm-u mühimme vardır.