o pedere ve o mürşide üç cihetle zarar vermek suretiyle– bir pederi aramağa ihtiyaç bırakmaz. Bir tek peder yerine, pek çok ağabeyi buldurur. Elbette, büyük kardeşlerin müteaddid şefkatleri, bir pederin şefkatini hiçe indirir. Daireye girmeden evvel bulduğu şeyhini, her ferd, o şeyhini ve mürşidini dairede muhafaza edebilir. Fakat, şeyhi olmayan, daireye girdikten sonra ancak daire içinde mürşid arayabilir.

   Hem Risale-i Nur’un velâyet-i kübra olan sırr-ı veraset-i nübüvvet feyzini veren ders-i hakaik dairesindeki ilm-i hakikat dahi, daire haricindeki tarikatlara ihtiyaç bırakmaz. Meğer tarikatı yanlış anlayıp, güzel rüyalar, hayaller, nurlara ve zevklere mübtelâ ve ahiret faziletinden ayrı olan dünyevî ve hevesî zevkleri arzulayan ve merciiyet makamını isteyen nefisperestler ola. Bu dünya dârü’l-hizmettir –külfet ve meşakkat ile ücret ölçülür–; dârü’l-mükâfat değil. Onun içindir ki, ehl-i hakikat keşf ve kerametteki ezvak ve envara ehemmiyet vermiyorlar, belki bazen kaçıyorlar, setrini istiyorlar.

   Hem Risale-i Nur’un dairesi çok geniştir, şakirdleri pek çoktur, harice kaçanları aramaz, ehemmiyet vermez, belki daha içine almaz. Her insanda bir kalb var; bir kalb ise hem dairede, hem hariçte olamaz. Hem hariçteki irşada hevesli zatlar Risale-i Nur’un şakirdleriyle meşgul olmamalı. Çünkü, üç cihetle zarar görmeleri muhtemeldir. Takva dairesindeki talebeler irşada muhtaç olmadıkları gibi, hariçte kesretli namazsızlar var, onları bırakıp bunlarla meşgul olmak irşad değildir. Eğer bu şakirdleri severse, evvelâ daire içine girsin; o şakirdlere peder değil, belki kardeş olsun. Fazileti ziyade ise, ağabeyleri olsun.

   Hem bu hadisede göründü ki, Risale-i Nur’a intisabın çok ehemmiyeti var ve çok pahalı düştü. Ve buna bu fiyatı veren ve o yolda bütün âlem-i İslâm namına dinsizliğe karşı mücahede vaziyetini alan aklı başında bir adam, o elmas gibi mesleğini terkedip başka mesleğe giremez.

Said Nursî

***