Evet, bir mü’min, gözüne perde çekilse ve gözü kapalı kabre girse, derecesine göre, ehl-i kuburdan çok ziyade o âlem-i nuru temaşa edebilir. (1) Bu dünyada nasıl çok şeyleri biz görüyoruz, kör olan mü’minler görmüyorlar. Kabirde o körler, imanla gitmişse, o derece ehl-i kuburdan ziyade görür. En uzak gösteren dürbünlerle bakar nev’inde, kabrinde, derecesine göre, Cennet bağlarını sinema gibi görüp temaşa ederler. İşte böyle gayet nurlu ve toprak altında iken göklerin üstündeki Cenneti görecek ve seyredecek bir gözü, bu gözündeki perde altında, şükürle, sabırla bulabilirsin. İşte o perdeyi senin gözünden kaldıracak, o gözle seni baktıracak göz hekimi, Kur’an-ı Hakîmdir.
ON BEŞİNCİ DEVA: Ey ah ü enîn eden hasta! Hastalığın suretine bakıp ah eyleme; manasına bak, oh de. Eğer hastalığın manası güzel bir şey olmasaydı, Hâlikı Rahîm en sevdiği ibadına hastalıkları vermezdi. Halbuki, hadisi sahihte vardır ki, اَشَدُّ النَّاسِ بَلَاءً اَلْاَنْبِيَاءُ ثُمَّ الْاَوْلِيَاءُ اَلْاَمْثَلُ فَالْاَمْثَلُ (ev kema kaal) Yani, “En ziyade musibet ve meşakkate giriftar olanlar, insanların en iyisi, en kâmilleridirler.” Başta Hazreti Eyyub aleyhisselâm, enbiyalar, sonra evliyalar ve sonra ehli salahat, çektikleri hastalıklara birer ibadeti halisa, birer hediyei rahmaniye nazarıyla bakmışlar, sabır içinde şükretmişler, Hâlikı Rahîmin rahmetinden gelen bir ameliyatı cerrahiye nev’inden görmüşler.
Sen, ey ah ü fîzar eden hasta! Bu nuranî kafileye iltihak etmek istersen, sabır içinde şükret. Yoksa şekva etsen, onlar seni kafilelerine almayacaklar. Ehli gafletin çukurlarına düşersin. Karanlıklı bir yolda gideceksin.
Evet, hastalıkların bir kısmı var ki, eğer ölümle neticelense, manevî şehid hükmünde, şehadet gibi bir velayet derecesine sebebiyet verir. (2) Ezcümle, çocuk doğurmaktan gelen hastalıklar (Haşiye) ve karın sancısıyla,
