Hem zaif umum yavruların lisan-ı hâlleriyle kanaatleri, süt gibi lâtif bir gıdanın, ummadığı bir yerden onlara akması ve canavarların hırsla noksan ve mülevves rızıklarına saldırması, davamızı parlak bir surette isbat ediyor. Hem semiz balıkların vaziyeti kanaatkâranesi, mükemmel rızıklarına medar olması ve tilki ve maymun gibi zeki hayvanların hırsla rızıkları peşinde dolaşmakla beraber kâfi derecede bulmamalarından cılız ve zaif kalmaları, yine hırs ne derece sebebi meşakkat ve kanaat ne derece medar-ı rahat olduğunu gösterir.

   Hem Yahudi milleti hırs ile, riba ile, hile dolabı ile rızıklarını zilletli ve sefaletli, gayr-ı meşru ve ancak yaşayacak kadar rızıklarını bulması ve sahranişinlerin, yani bedevîlerin, kanaatkârane vaziyetleri, izzetle yaşaması ve kâfi rızkı bulması, yine mezkûr davamızı kat’î isbat eder.

   Hem çok âlimlerin ^{(Haşiye 1)} ve ediplerin ^{(Haşiye 2)} zekâvetlerinin verdiği bir hırs sebebiyle fakr-ı hâle düşmeleri ve çok aptal ve iktidarsızların, fıtrî kanaatkârane vaziyetleriyle zenginleşmeleri kat’î bir surette isbat eder ki, rızk-ı helal, acz ve iftikara göre gelir, iktidar ve ihtiyar ile değil. Belki o rızk-ı helal, iktidar ve ihtiyar ile makûsen mütenasiptir. Çünkü, çocukların iktidar ve ihtiyarı geldikçe rızkı azalır, uzaklaşır, sakilleşir.   اَلْقَنَاعَةُ كَنْزٌ لَا يَفْنٰى   hadisinin sırrıyla, kanaat bir define-i hüsn-ü maişet ve rahat-ı hayattır. Hırs ise, bir maden-i hasaret ve sefalettir.