İçinde hudud karakolu, hem muhbirleri de koymuş.

   Şu âlem-i sağirde damarları telefon, a’sabları telgraf hükmüne vaz’eylemiş.

   Şamme telefonu, hem telgrafa zaika inayet memur etmiş.

   O Rezzak-ı Hakiki, erzak üstüne koymuş rahmetten bir tarife;

   taam ve levn ve hem rayiha.

   İşte şu havass-ı selâse, o Rezzak canibinden birer ilânnamesi,

   birer davetnamesi, bir izinnamesi, hem bir dellâldır ki

   muhtaç ve müşteriler hep onlarla celb olur.

   Mürtezık hayvanlara zevk ve rü’yet ve şemm birer âlet vermiş.

   Hem taamları muhtelif ziynetlerle süsletmiş;

   hevaî gönülleri avutup, lâkaydları teheyyüc ile cezbetmiş.

   Vaktâ, taam girse hem ağıza, birdenbire zaika

   her tarafa bir telgraf çekiyor bedenin aktarına.

   Şamme telefon veriyor, gelen taam nev’i, hem çeşitleri de söyler.

   Hâcetleri muhtelif, ayrı ayrı mürtezık, ona göre davranır, ona da hazırlanır.

   Ya cevab-ı red gelir. Hem kapı dışarı atar, yüzüne de tükürür.

   İnayet tarafından madem buna memurdur; zevki baştan çıkarma.

   Hem telziz ile aldatma. Sonra o da unutur doğru iştiha nedir.

   Bir iştiha-yı kâzib gelir; başına çatar.

   Hatası, maraz ile hem illetlerle cezalar gelir.

   Hakiki lezzet hakiki iştihadan çıkar, doğru iştiha sadık bir ihtiyaçtan.

   Bu lezzet-i kâfide şah hem geda beraber,

   hem bâhemdir bir dinar ve bir dirhem.

   O lezzet berhem-zened, eleme olur merhem.