Hayat sebebiyle karınca küreden büyük olur

   Ger mizanü’l-vücudla karıncayı tartarsan,

   onda çıkan kâinat küremize sıkışmaz.

   Bence küre hayevandır. Başkaların zannınca meyyit olan küreyi

   ger getirip koyarsan karıncanın karşısına, o zîşuur başının nısfı bile olamaz.

  Nasraniyet İslâmiyete teslim olacak

   Nasraniyet, intifa, ya ıstıfâ bulacak.

   İslâma karşı teslim, terk-i silâh edecek.

   Mükerreren yırtıldı, prutluğa tâ geldi, prutlukta görmedi ona salâh verecek.

   Perde yine yırtıldı, mutlak dalâle düştü.

   Bir kısmı lâkin, bazı yakınlaştı tevhide; onda felah görecek.

   Hazırlanır şimdiden yırtılmaya başlıyor.

   Sönmezse safvet bulup İslâma mal olacak.

   Bu bir sırr-ı azimdir, ona remz ve işaret: Fahr-i rüsul demiştir:

   “İsa, şer’imle amel, ümmetimden olacak.”

  Tebeî nazar, muhali mümkün görür

   Meşhurdur ki: Iyd’in hilâline bakardı cemaat-ı kesire. Kimse bir şey görmedi.

   Zevalî bir ihtiyar yemin etti ki: “Gördüm.”

   Halbuki gördüğü, kirpiğinin tekavvüs etmiş beyaz bir kılı idi.

   O kıl oldu onun hilâli. O mukavves kıl nerede! Hilâl olmuş kamer nerede!

   Ger anladın şu remzi: Zerrattaki harekât; kirpik-i aklın olmuş,

   birer kıl-ı zulmetdar.. kör etmiş maddi gözü.

   Teşkil-i cümle enva’ failini göremez, düşer başına dalâl.

   O hareket nerede! Nazzam-ı kevn nerede!

   Onu ona vehmetmek, muhal ender muhal!...