mahsus her bir cemaati, lisan-ı hâl ile bismillâh der, hareket eder.
Evet, geçmiş Üç Nokta sırrıyla, her bir zerre, mebde-i hareketinde, lisan-ı hâl ile بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ der. Yani, “Ben Allah’ın namıyla, hesabıyla, ismiyle, izniyle, kuvvetiyle hareket ediyorum.” Sonra, netice-i hareketinde, her bir masnu gibi, her bir zerre, her bir taifesi, lisan-ı hâl ile اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ der ki, bir kaside-i medhiye hükmünde olan sanatlı bir mahlûkun nakşında, kudretin küçük bir kalem ucu hükmünde kendini gösterir. Belki her biri, manevî, rabbanî, muazzam, hadsiz başlı bir fonoğrafın birer plâğı hükmünde olan masnuların üstünde dönen ve tahmidat-ı rabbaniye kasideleriyle o masnuatı konuşturan ve tesbihat-ı ilâhiye neşidelerini okutturan birer iğne başı suretinde kendini gösteriyorlar.
