ve hiçbir cihetle hilâf haysiyetine yakışmayan ve bütün görünen işler sıdkına şehadet eden bir zatı tekzib ediyorsun. Elbette büyük bir cezaya müstahak olursun. Misalin şuna benzer ki: Bir yolcu, güneşin ziyasından gözünü kapıyor, hayaline bakıyor; vehmi, bir yıldız böceği gibi, kafa fenerinin ışığıyla dehşetli yolunu tenvir etmek istiyor. Madem vaad etmiş; yapacaktır. Halbuki, ifâsı ona çok rahat ve bize ve her şeye ve ona ve saltanatına pek çok lâzımdır. Demek bir mahkeme-i kübra, bir saadet-i uzmâ vardır.

   DOKUZUNCU SURET: Şimdi gel, bu dairelerin ve cemaatlerin bazı rüesalarına ki, ^(Haşiye)  her biri bizzat padişahla görüşecek hususî birer telefonu var. Hem, bazı onun huzûruna çıkmışlar. Ne diyorlar, bak! Bunlar ittifakla ihbar ediyorlar ki, o zât, mükâfat ve mücazat için pek, muhteşem ve dehşetli bir yer ihzar etmiş, gayet kavi vaad ve şiddetli tehdid ediyor. Hem onun izzet ve celâleti hiç bir vecihle hulfü’l-va’de tenezzül edip, tezellülü kabul etmez. Halbuki, o muhbirler hem tevatür derecesinde çok, hem icma kuvvetinde bir ittifakla haber veriyorlar ki: Şu bazı âsârı görünen saltanat-ı azîmenin medarı ve makarrı, buradan uzak bir başka memlekettedir ve şu meydan-ı imtihanda binalar muvakkattırlar; sonra daimî saraylara tebdil edilecek, bu yerler değişecekler. Çünkü, eserleriyle azameti anlaşılan şu muhteşem, zevalsiz saltanat; böyle geçici, devamsız, bîkarar, ehemmiyetsiz, mütegayyir, bekasız, nâkıs, tekemmülsüz umurlar üzerinde kurulmaz, durulmaz. Demek, ona lâyık, daimî, müstekar, zevalsiz, müstemir, mükemmel, muhteşem umurlar üzerinde duruyor. Demek bir diyar-ı âher var; elbette o makarra gidilecektir.