isbat etmekle beraber,  مَنْ ذَا الَّذٖى يَشْفَعُ عِنْدَهُ اِلَّا بِاِذْنِهِ  cümlesiyle gayet keskin bir şiddetle şirki ve gayrın müdahalesini keser, atar. Hem, şu ayet, ism-i âzamın mazharı olduğundan hakaik-ı ilâhiyeye ait manaları âzami derecededir ki, âzamiyet derecesinde bir tasarruf-u rububiyeti gösteriyor. Hem, umum semavat ve arza birden müteveccih tedbir-i uluhiyeti en âzami bir derecede umuma şamil bir hafiziyeti zikrettikten sonra, bir rabıta-i vahdet ve birlik ciheti, o âzami tecelliyatlarının menbalarını  وَهُوَ الْعَلِىُّ الْعَظٖيمُ  ile hülâsa eder.

   Hem meselâ,

اَللّٰهُ الَّذٖى خَلَقَ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضَ وَاَنْزَلَ مِنَ السَّمَٓاءِ مَٓاءً فَاَخْرَجَ بِهٖ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِىَ فِى الْبَحْرِ بِاَمْرِهٖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْاَنْهَارَ ۞ وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَٓائِبَيْنِ وَسَخَّرَ لَكُمُ الَّيْلَ وَالنَّهَارَ ۞ وَاٰتٰيكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَاَلْتُمُوهُ وَاِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللّٰهِ لَا تُحْصُوهَا

   İşte şu ayetler, evvelâ Cenab-ı Hakkın insana karşı şu koca kâinatı nasıl bir saray hükmünde halk edip, semadan zemine âb-ı hayatı gönderip, insanlara rızkı yetiştirmek için zemini ve semayı iki hizmetkâr ettiği gibi, zeminin sair aktarında bulunan her bir nev’i meyvelerinden, her bir adama istifade imkânı vermek, hem insanlara semere-i sa’ylerini mübadele edip, her nev’i medar-ı maişetini temin etmek için gemiyi insana musahhar etmiştir.