tarikatin muhtelif ve hadsiz ilimlerini kendi ilminin denizinden akıttığı gibi; daire-i mümkinatın hakiki hikmetini ve daire-i vücubun ulûm-u hakikiyesini ve daire-i ahiretin maarif-i gamızasını o denizinden muntazaman ve kesretle akıtıyor. Şu lem’aya misal getirilse, bir cild yazmak lâzım gelir. Öyle ise, yalnız numune olarak şu yirmi beş adet Sözleri gösteriyoruz. Evet, bütün yirmi beş adet Sözlerin doğru hakikatleri, Kur’an’ın bahr-i ilminden ancak yirmi beş katredir. O Sözlerde kusur varsa, benim fehm-i kasırıma aittir.

   Dördüncü Lem’a: Mebâhisindeki câmiiyet-i harikadır. Evet, insan ve insanın vazifesi, kâinat ve Hâlik-ı kâinatın, arz ve semavatın, dünya ve ahiretin, mazi ve müstakbelin, ezel ve ebedin mebâhis-i külliyelerini cem etmekle beraber; nutfeden halk etmek, tâ kabre girinceye kadar yemek, yatmak âdabından tut, tâ kaza ve kader mebhaslarına kadar; altı gün hilkat-i âlemden tut, tâ  وَالْمُرْسَلَاتِ   ۞   وَالذَّارِيَاتِ  kasemleriyle işaret olunan rüzgârların esmesindeki vazifelerine kadar;  وَمَا تَشَٓاؤُنَ اِلَّٓا اَنْ يَشَٓاءَ اللّٰهُ   ۞   يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِه  işaratıyla, insanın kalbine ve iradesine müdahalesinden tut, tâ  وَالسَّمٰوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمٖينِهٖ  yani, bütün semavatı bir kabzasında tutmasına kadar;  وَجَعَلْنَا فٖيهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخٖيلٍ وَاَعْنَابٍ  zeminin çiçek ve üzüm ve hurmasından tut, tâ  اِذَا زُلْزِلَتِ الْاَرْضُ زِلْزَالَهَا  ile ifade ettiği hakikat-i acibeye kadar;