on dört defa;  ﻙ‎  ﻑ‎  ﻕ  kardeş oldukları için – ﻕ‎   ’ın bir noktası fazla olduğu için–  ﻕ  on,  ﻑ  dokuz,  ﻙ  dokuz,  ﺏ‎  dokuz,  ﺕ ‎  on iki –  ﺕ  ’nin derecesi üç olduğu için on iki– defa zikredilmiştir.  ﺭ‎ , ﻝ‎  ’in kardeşidir, fakat ebced hesabıyla  ﺭ  iki– yüz,  ﻝ  otuzudur; altı derece yukarı çıktığı için altı derece aşağı düşmüştür. Hem,  ﺭ  telâffuzca tekerrür ettiğinden sakil olup, yalnız altı defa zikredilmiştir,  ﺽ‎ ﺙ‎  ﺡ‎  ﺥ  sıkletleri ve bazı cihat-ı münasebat için birer defa zikredilmiştir.  ﻭ‎   ﻫ  ’dan ve hemze’den daha hafif,  ﻱ  ’den ve elif’ten daha sakil olduğu için on yedi defa, sakil hemze’den dört derece yukarı, hafif elif’ten dört derece aşağı zikredilmiştir.

   İşte şu hurufun bu zikrinde harikulâde bu vaziyet-i muntazama ile ve o münasebet-i hafiye ile ve o güzel intizam ve o dakik ve ince nazm ve insicam ile iki kere iki dört eder derecede gösterir ki, beşer fikrinin haddi değil ki şunu yapabilsin. Tesadüf ise, muhaldir ki, ona karışsın. İşte şu vaziyet-i huruftaki intizam-ı acib ve nizam-ı garip, selâset ve fesahat-i lâfziyeye medar olduğu gibi, daha gizli çok hikmetleri bulunabilir. Madem hurufatında böyle intizam gözetilmiş, elbette kelimelerinde, cümlelerinde, manalarında öyle esrarlı bir intizam, öyle envarlı bir insicam gözetilmiş ki, göz görse  ماشاء الله  akıl anlasa  بارك الله  diyecek.