kasidesini altınla Kâbe’nin duvarına yazmışlar, onunla iftihar ediyorlardı. İşte böyle bir zamanda, belâgat en revaçlı olduğu bir anda Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan nüzul etti. Nasıl ki zaman-ı Musa aleyhisselâmda sihir ve zaman-ı İsa aleyhisselâmda tıb revaçta idi; mucizelerinin mühimmi o cinsten geldi. İşte o vakit, büleğa-yı Arab’ı en kısa bir suresine mukabeleye davet etti.  وَاِنْ كُنْتُمْ فٖى رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلٰى عَبْدِنَا فَاْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهٖ  fermanıyla onlara meydan okuyor. Hem, der ki: “İman getirmezseniz mel’unsunuz, Cehenneme gireceksiniz.” Damarlarına şiddetle vuruyor. Gururlarını dehşetli surette kırıyor. O kibirli akıllarını istihfaf ediyor. Onları bidayeten idam-ı ebedî ile ve sonra da Cehennemde idam-ı ebedî ile beraber dünyevî idam ile de mahkûm ediyor. Der. “Ya muaraza ediniz, yahut can ve malınız helâkettedir.”

   İşte, eğer muaraza mümkün olsaydı, acaba hiç mümkün mü idi ki, bir iki satırla muaraza edip davasını iptal etmek gibi rahat bir çare varken, en tehlikeli, en müşkilâtlı muharebe tarikı ihtiyar edilsin. Evet o zeki kavim, o siyasi millet ki, bir zaman âlemi siyasetle idare ettiği halde, en kısa ve rahat ve hafif bir yolu terk etsin, en tehlikeli ve bütün mal ve canını belâya atacak uzun bir yolu ihtiyar etsin; hiç kabil midir? Çünkü, edipleri birkaç hurufatla muaraza edebilseydi, Kur’an davasından vazgeçerdi. Onlar da maddi ve manevi helâketten kurtulurlardı. Halbuki, muharebe gibi dehşetli uzun bir yolu ihtiyar ettiler. Demek muaraza-i bilhuruf mümkün değildi, muhaldi; onun için muharebe-i bi’s-süyufa mecbur oldular. Hem, Kur’an’ı tanzir etmek, taklidini yapmak için gayet şiddetli iki sebep vardı: Birisi, düşmanın hırs-ı muarazası, diğeri dostalarının şevk-i taklididir ki, şu iki saik-i şedit altında, milyonlar Arabî kitaplar yazılmış ki hiçbirisi ona benzemez. Âlim olsun, âmi olsun, her kim ona ve onlara baksa kat‘iyen diyecek ki, “Kur’an, bunlara benzemez. Hiçbirisi onu tanzir edemez, şu halde ya Kur’an bütünün altındadır, bu ise bütün dost ve düşmanın ittifakıyla battaldır, muhaldir veya Kur’an o yazılan umum kitapların fevkindedir.