Hem meselâ, Hazret-i İbrahim aleyhisselâmın bir mucizesi hakkında olan  قُلْنَا يَا نَارُ كُونٖى بَرْدًا وَسَلَامًا عَلٰٓى اِبْرَاهٖيمَ  ayetinde üç işaret-i lâtife var:

   Birincisi: Ateş dahi, sair esbab-ı tabiiye gibi kendi keyfiyle, tabiatıyla, körü körüne hareket etmiyor. Belki emir tahtında bir vazife yapıyor ki, Hazret-i İbrahim’i (aleyhisselâm) yakmadı ve ona, “Yakma!” emrediliyor.

  İkincisi: Ateşin bir derecesi var ki, burudetiyle ihrak eder, yani ihrak gibi bir tesir yapar. Cenab-ı Hak,  سَلَامًا    ^(Haşiye) lafzıyla, burudete diyor ki: “Sen de hararet gibi burudetinle ihrak etme!” Demek, o mertebedeki ateş, soğukluğuyla yandırır gibi tesir gösteriyor; hem ateştir, hem berddir. Evet, hikmet-i tabiiyede, nâr-ı beyza halinde ateşin bir derecesi var ki, harareti etrafına neşretmiyor ve etrafındaki harareti kendine celbettiği için, şu tarz burudetle etrafındaki su gibi mayi şeyleri incimad ettirip, manen burudetiyle ihrak eder. İşte zemherir, burudetiyle ihrak eden bir sınıf ateştir. Öyle ise, ateşin bütün derecatına ve umum envaına câmi olan Cehennem içinde elbette zemheririn bulunması zaruridir.

   Üçüncüsü: Cehennem ateşinin tesirini men’edecek ve eman verecek iman gibi bir madde-i maneviye, İslâmiyet gibi bir zırh olduğu misillü, dünyevî ateşinin dahi tesirini menedecek bir madde-i maddiye vardır. Çünkü, Cenab-ı Hak, ism-i Hakîm iktizasıyla, bu dünya dârü’l-hikmet* olmak hasebiyle, esbab perdesi altında icraat yapıyor. Öyle ise, Hazret-i İbrahim’in cismi gibi, gömleğini de ateş yakmadı. Ve ateşe karşı mukavemet haletini vermiştir. İbrahim’i yakmadığı gibi, gömleğini de yakmıyor. İşte bu işaretin remziyle, manen şu ayet diyor ki: “Ey millet-i İbrahim! İbrahimvâri olunuz; tâ maddî ve manevî gömlekleriniz, en büyük düşmanınız olan ateşe hem burada, hem orada bir zırh olsun. Ruhunuza imanı giydirip, Cehennem ateşine karşı zırhınız olduğu gibi; Cenab-ı Hakkın zeminde sizin için sakladığı ve ihzar ettiği bazı maddeler var, onlar sizi ateşin şerrinden muhafaza eder.