ayinesidir, arşıdır.” Demiyor, “Rabbü’l-âleminin arşıdır.” Çünkü, kabiliyeti miktarınca ve yetmiş bine yakın hicapların nisbet-i ref’i derecesinde mazhar-ı hitap olabilir.

   İşte, bir padişahın saltanat-ı uzmâsı haysiyetiyle çıkan fermanı, âdi bir adamla cüz’î bir mükâlemesinden ne kadar yüksek ve âli ise ve gökteki güneşin feyzinden istifade, ayinedeki aksinin cilvesinden istifadeden ne derece çok ve faik ise; Kur’an-ı Azimüşşan dahi, o nisbette bütün kelâmların ve hep kitapların fevkindedir. Kur’an’dan sonra ikinci derecede kütüb-ü mukaddese ve suhuf-u semaviyenin, dereceleri nisbetinde tefevvukları vardır; o sırr-ı tefevvuktan hissedârdırlar. Eğer bütün cin ve insanın Kur’an’dan tereşşuh etmeyen bütün güzel sözleri toplansa, yine Kur’an’ın mertebe-i kudsiyesine yetişip tanzir edemez. Eğer Kur’an’ın ism-i âzamdan ve her ismin âzamlık mertebesinden geldiğini bir parça fehmetmek istersen, Ayetü’l-Kürsî ve ayet-i  وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ  ve ayet-i  قُلِ اللّٰهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ  ve ayet-i  يُغْشِى الَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثٖيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِاَمْرِه  

ve ayet-i  يَٓا اَرْضُ ابْلَعٖى مَٓاءَ كِ وَيَا سَمَٓاءُ اَقْلِعٖى  

ve ayet-i  تُسَبِّحُ لَهُ السَّمٰوَاتُ السَّبْعُ وَالْاَرْضُ وَمَنْ فٖيهِنَّ  

ve ayet-i  مَا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ اِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ  

ve ayet-i  اِنَّا عَرَضْنَا الْاَمَانَةَ عَلَى السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَالْجِبَالِ