Ey nefsim ve ey arkadaşım! Aklınızı başınıza toplayınız. Sermaye-i ömür ve istidad-ı hayatınızı hayvan gibi, belki hayvandan çok aşağı bir derecede şu hayat-ı faniye ve lezzet-i maddiyeye sarf etmeyiniz. Yoksa, sermayece en âlâ hayvandan elli derece yüksek olduğunuz halde, en ednasından elli derece aşağı düşersiniz.

   Ey gafil nefsim! Senin hayatının gayesini ve hayatının mahiyetini, hem hayatının suretini, hem hayatının sırr-ı hakikatini, hem hayatının kemal-i saadetini bir derece anlamak istersen, bak: Senin hayatının gayelerinin icmali dokuz emirdir.

   Birincisi şudur ki: Senin vücudunda konulan duygular terazileriyle rahmet-i ilâhiyenin hazinelerinde iddihar edilen nimetleri tartmaktır ve küllî şükretmektir.

   İkincisi: Senin fıtratında vaz’edilen cihazatın anahtarlarıyla esma-i kudsiye-i ilâhiyenin gizli definelerini açmaktır, Zat-ı Akdesi o esma ile tanımaktır.

   Üçüncüsü: Şu teşhirgâh-ı dünyada, mahlukat nazarında, esma-i ilâhiyenin sana taktıkları garip sanatlarını ve lâtif cilvelerini bilerek hayatınla teşhir ve izhar etmektir.

   Dördüncüsü: Lisan-ı hâl ve kaalinle Hâlikının dergâh-ı rububiyetine ubudiyetini ilân etmektir.

   Beşincisi: Nasıl bir asker, padişahından aldığı türlü türlü nişanları resmi vakitlerde takıp padişahın nazarında görünmekle onun iltifâtât-ı âsârını gösterdiği gibi, sen dahi esma-i ilâhiyenin cilvelerinin sana verdikleri letaif-i insaniye murassaatıyla bilerek süslenip o Şahid-i Ezelînin nazar-ı şuhud ve işhadına görünmektir.

   Altıncısı: Zevilhayat olanların tezahürat-ı hayatiye denilen, Hâliklarına tahiyyatları; ve rumuzat-ı hayatiye denilen, Sânilerine tesbihatları; ve semerat ve gâyât-ı hayatiye denilen, Vâhibü’l-hayata arz-ı ubudiyetlerini bilerek müşahede etmek, tefekkür ile görüp, şehadetle göstermektir.