Zeylin Üçüncü Parçası

   Haşir münasebetiyle bir sual:Kur’an’da mükerreren,

     اِنْ كَانَتْ اِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً  hem  وَمَٓا اَمْرُ السَّاعَةِ اِلَّا كَلَمْحِ الْبَصَرِ  fermanları gösteriyor ki, haşr-i âzam bir anda, zamansız vücuda geliyor. Dar akıl ise, bu hadsiz derece harika ve emsalsiz olan meseleyi iz’an ile kabul etmesine medar olacak meşhud bir misal ister.

   Elcevap: Haşirde, ruhların cesedlere gelmesi var, hem cesedlerin ihyası var, hem cesedlerin inşası var. “Üç Mesele”dir.

   Birinci Mesele: Ruhların cesedlerine gelmesine misal ise, gayet muntazam bir ordunun efradı istirahat için her tarafa dağılmış iken, yüksek sadâlı bir boru sesiyle toplanmalarıdır. Evet, İsrafil’in borusu olan Sûr’u, ordunun borazanından geri olmadığı gibi, ebedler tarafında ve zerreler âleminde iken ezel canibinden gelen  اَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ  hitabını işiten ve   قَالُوا بَلٰى  ile cevap veren ervahlar, elbette ordunun neferatından binler derece daha musahhar ve muntazam ve mutidirler. Hem, değil yalnız ruhlar, belki bütün zerreler dahi bir ordu-yu sübhanî ve emirber neferleri olduğunu, kat’î bürhanlarla Otuzuncu Söz isbat etmiş.

   İkinci Mesele: Cesedlerin ihyasına misal ise; çok büyük bir şehirde, şenlik bir gecede, bir tek merkezden, yüz bin elektrik lâmbaları, adeta zamansız, bir anda canlanmaları ve ışıklanmaları gibi, bütün küre-i arz yüzünde dahi, bir tek merkezden yüz milyon lâmbalara nur vermek mümkündür. Madem, Cenab-ı Hakkın elektrik gibi bir mahluku ve bir misafirhanesinde