Ey şu risaleyi insaf ile mütalâa eden kardeş! Deme, “Niçin bu Onuncu Sözü birden, tamamıyla anlayamıyorum?” Ve tamamen anlamadığın için sıkılma. Çünkü, İbn-i Sina gibi bir dâhi-i hikmet,  اَلْحَشْرُ لَيْسَ عَلٰى مَقَايٖيسَ عَقْلِيَّةٍ  demiş, “İman ederiz, fakat akıl bu yolda gidemez.” diye hükmetmiştir. Hem bütün ulema-i İslâm, “Haşir, bir mesele-i nakliyedir, delili nakildir; akıl ile ona gidilmez.” diye müttefikan hükmettikleri halde, elbette o kadar derin ve manen pek yüksek bir yol, birden bire bir cadde-i umumiye-i akliye hükmüne geçemez. Kur’an-ı Hakîmin feyziyle ve Hâlik-ı Rahîmin rahmetiyle, şu taklidi kırılmış ve teslimi bozulmuş asırda, o derin ve yüksek yolu şu derece ihsan ettiğinden, bin şükür etmeliyiz. Çünkü, imanımızın kurtulmasına kâfi gelir. Fehmettiğimiz miktarına memnun olup, tekrar mütalâa ile izdiyadına çalışmalıyız.

   Haşre akıl ile gidilmemesinin bir sırrı şudur ki:

   Haşr-i âzam, ism-i âzamın tecellisiyle olduğundan, Cenab-ı Hakkın ism-i âzamının ve her ismin azamî mertebesindeki tecellisiyle zâhir olan ef’al-i azimeyi görmek ve göstermekle, haşr-i âzam bahar gibi kolay isbat ve kati iz’an ve tahkikî iman edilir. Şu Onuncu Sözde, feyz-i Kur’an ile öyle görülüyor ve gösteriliyor. Yoksa, akıl, dar ve küçük düsturlarıyla kendi başına kalsa, âciz kalır, taklide mecbur olur.