Ey münkir! Bilir misin ki, küfür ve inkârın ile ne kadar ahmakça bir cinayet işliyorsun ki, kendi yalancı vehmini, hezeyancı aklını, aldatıcı nefsini tasdik edip, hiçbir vechile hulf ve hilâfa mecburiyeti olmayan ve hiçbir vecihle hilâf Onun izzetine, haysiyetine yakışmayan ve bütün görünen şeyler ve işler sıdkına ve hakkaniyetine şehadet eden bir Zatı tekzib ediyorsun! Nihayetsiz küçüklük içinde nihayetsiz büyük cinayet işliyorsun! Elbette, ebedî büyük cezaya müstahak olursun. “Bazı ehl-i Cehennemin bir dişi, dağ kadar olması” ¹ , cinayetinin büyüklüğüne bir mikyas olarak haber verilmiş. Misâlin şu yolcuya benzer ki, güneşin ziyasından gözünü kapar, kafası içindeki hayaline bakar. Vehmi, bir yıldız böceği gibi kafa fenerinin ışığıyla dehşetli yolunu tenvir etmek istiyor. Madem şu mevcudat hak söyleyen sâdık kelimeleri, şu hadisat-ı kâinat doğru söyleyen nâtık ayetleri olan Cenab-ı Hak vaad etmiş; elbette yapacaktır. Bir mahkeme-i kübra açacaktır. Bir saadet-i uzmâ verecektir.

   DOKUZUNCU HAKİKAT: Bâb-ı ihya ve imatedir. İsm-i Hayy-ı Kayyûmun, Muhyî ve Mümit’in cilvesidir.

   Hiç mümkün müdür ki, ölmüş, kurumuş koca arzı ihya eden; ve o ihya içinde her biri, beşer haşri gibi acip, üç yüz binden ziyade enva-ı mahlûkatı haşr ve neşr edip kudretini gösteren; ve o haşr ve neşr içinde, nihayet derecede karışık ve ihtilât içinde nihayet derecede imtiyaz ve tefrik ile ihata-i ilmiyesini gösteren; ve bütün semavî fermanlarıyla beşerin haşrini vaadetmekle bütün ibâdının enzarını saadet-i ebediyeye çeviren; ve bütün mevcudatı baş başa, omuz omuza, elele verdirip, emir ve iradesi dairesinde döndürüp birbirine yardımcı ve musahhar kılmakla azamet-i rububiyetini gösteren; ve beşeri şecere-i kâinatın en câmi ve en nazik ve en nazenin, en nazdar, en niyazdar bir meyvesi yaratıp kendine muhatap ittihaz ederek her şeyi ona musahhar kılmakla, insana bu kadar ehemmiyet verdiğini