مَنْ تَمَسَّكَ بِسُنَّتِى عِنْدَ فَسَادِ اُمَّتِى فَلَهُ اَجْرُ مِاَةِ شَهِيدٍ

   Yanî, “Di dema fesada umeta min de kî xwe bi suneta min bigre xêra sed şehîdan jê re heye.”   

   Erê, teqez gelek qîmetê peyrewiya suneta seniyeyê heye. Baxusûs dema vegirtina (îstîlaya) bid‘eyan de peyrewiya suneta seniyeyê hê bêhtir qîmetdar e. Xasma, di dema fesada umetê de ku mirov peyrewiya adabeke herî biçûk a suneta seniyeyê bike, teqwayeke girîng û îmaneke xurt dide hîskirin. Ku mirov rasterast peyrewiya sunetê bike Resûlê Ekrem (s.) tîne bîra mirovî. Ji wê bibîrxistinê ew bîranîn vediguhere bîranîneke huzura îlahî. Heta, di muameleke herî biçûk de, heta di adabên xwe yên wekî xwarin, vexwarin û razanê de, di wê deqîqeya ku peyrewiyî suneta seniyeyê kirî de, ew muameleya jirêzê, ew karê fitrî dibe îbadeteke xêr û tevgereke şer‘î. Lewra bi wê tevgera xwe ya jirêzê peyrewiya Resûlê Ekrem (s.) dihizrîne û tesewur dike ku ew adabeke şerîetê ye û tê bîra wî ku ew xwediyê şerîetê ye. Û ji wê jî, berê qelbê wî dikeve Xwedê Teala ku şari‘ê rasteqîn e û huzûr û îbadetê bi dest dixe.

   Va ye ji ber vê raze ye ku ew kesê ji xwe re bike adet ku li pey suneta seniye here, ew adetên xwe vediguherîne îbadetê, dikare hemû temenê xwe bike mêwedar û sewabdar.

   NUKTEYA DUYEMÎN

   Îmamê rebbanî Ehmedê Farûqî (r.) wisa gotiye: “Wê dema ku ez di seyra rûhanî de ji mertebeyan derbas dibûm, min dît ku di nav tebeqeyên weliyan de yên herî ronak, yên herî heşmetkar, yên herî xwedan-letafet û yên herî biewle ew bûn yên ku peyrewiya suneta seniyeyê kirîbûne esasê terîqetê. Heta weliyên ji rêzê yên wê tebeqeyê ji weliyên xas ên    terîqetên dî bêhtir bi heşmet xuyadikirin.”

   Erê, Mucedidê Elfê Sanî Îmamê rebbanî heq dibêje. Yê suneta seniyeyê esas bigre, di bin siya Hebîbullah de mezherê meqamê meh­bûbiyetê ye.

   NUKTEYA SÊYEMÎN

   Ev Seîdê feqîr di wê dema ku dixwest ji Seîdê Berê derbikeve de, ji bêrehberî û ji quretiya nefsa emareyê, aqilê min û qelbê min di nav firtineyeke gelek bidehşet û manewî de gêr bûn. Geh ji Sûreyayê heta serayê, geh ji serayê heta Sûreyayê di nav ketin û bilindbûnê de dihat û diçû.