Madem heqîqeta wan esmayan heye, nexwe bêguman heqîqeta xaricî ya mezherê wan jî heye.

   Pirsa we ya Sêyemîn: Hûn derseke wisa dixwazin ku bibe mifteya ilmê cifrê.

   Bersiv: Em ne bi arzûya xwe û bi îradeya xwe di vê xizmetê de ne. Li ser bijartina (îxtiyara) me re bijartineke ku bo me hê xêrtir li ser karê me hakim e. İlmê cifrê ji ber ku meşxeleyeke bimeraq û xweş e, ji wezîfeya heqîqî dûr dike û mijûl dike. Heta ev çend car in ku bi wê mifteyê li hember razên Qur’anê hin raz vedibûn, dema min bi îştiyaq û zewqeke zêde berê xwe didayê, dihate girtin. Di vê de min du hîkmet dîtin:

   Ya Yekemîn: Îhtimal hebû ku li hember qedexeya “La ye’lemûl xeybe îllellahû” (Ji Xwedê pê ve tu kes xeybê nizane) yê bêedebî were kirin.

   Ya duyemîn: Heçî xizmeta dersdayîna umetê ya bi burhanên qet‘î ên heqîqetên esasî yên îman û Qur’nê ye, qiymet û meziyeteke wisa ya wê heye ku sed qatî li ser ilmên veşarî yên wek ilmê cifrê re ye. Di vê wezîfeya pîroz de hucetên qet‘î û delîlên muhkem rê nadin sûîstî’malê. Bes di ilmên veşarî yên wek ilmê cifrê yên bi qaîdeyên muhkem ve negirêdayî be de îhtimal heye ku sûîstîmal bikeviyê û yên fenbaz sûdê jê werbigrin. Jixwe çi dema hewceyî bi xizmeta heqîqetan hebe, li gor hewceyiyê hin qencî (îhsan) tê kirin.

   Va ye, di nav mifteyên ilmê cifrê de ya hêsantirîn, belkî ya safîtirîn, belkê ya herî spehî enwarên tewafuqê ne ku ji îsmê Bedî‘ tên û di Qur’anê de, di lefzê Celal de cilweya xwe nîşan dide û ew asarên ku me weşandine xemilandine, ku li çend derên Kerameta Xews de hinekî hatiye nîşandayîn.

   Ezcumle: Ku tewafuq ji çend aliyan ve tiştekî nîşan bide ew tewafuq dibe îşareteke di dereceya delaletê de. Carinan tewafuqeke bi tenê, digel hin qerîneyan dikeve şûna delaletê de. Werhasil... Niha evqas bes e. Eger hewceyiyeke cidî hebe, wê ji we re bê gotin.

   Pirsa we ya Çaremîn: Yanî ne ya we ye, pirsa Omer Efendî ye ku: Doktorekî bedbext gotiye ku bavê Hezretî Îsa heye ^(Haşiye) û bi te’wîleke wek ya dînan ji ayetekê qaşo ji xwe re şahidî nîşan dide.