Şîroveyeke Duyemîn bo vê Pêvekê ^(Haşiye)

   Ev ayeta hanê

فَاُولئِكَ مَعَ الَّذِينَ اَنْعَمَ اللّٰهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ

وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ اُولئِكَ رَفِيقًا

ya ku îşareta xeybî ya vê dawiya Fethê teyîd dike, hem beyan dike ka ehlê siratê musteqîm ê di fatîheya şerîf de ne kî ne û ka murad ji ayeta

صِرَاطَ الَّذِينَ اَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ

a kî ne û kafîleya hevalan a herî nûranî, biunsiyet, zêde, cazîbedar a di riya gelek dirêj a ebedûl abadê de nîşan dide û a ku ehlê îmanê û eshabê şuûrê bi awayekî zêde û mû’cîzane sewqî tebaiyet û hevaltiya wan dike.. (belê ev ayet) mîna ayeta dawî ya dawiya Fethê, ji bilî maneya meqsedê, ku di ilmê belaxetê de “mearîzul-kelam” û “mustetbeatut-terakîb” tê gotin, bi maneyê îşarî û remzî çar xelîfeyan û Hezretî Hesen (r.) ku xelîfeyê pêncemîn e, îşaret dike. Çendek aliyan ve behsa karên xeybê dike. Wisa:

   Wek çawa ev ayet bi maneya eşkere îfade dike ku di nav însanan de yên mezherî nîmetên bala yên îlahî bûyî ehlê sîratê musteqîmê ne ku qafîleya pêxemberan e, taîfeya siddîqîn e, cemaeta şehîdan e û enwaê salihîn û sinifên tabiîn in ku evana “muhsinîn in” û eynen wisa dide nîşankirin ku wê di alema Îslamê de jî ekmeltirîn û efdeltirînê wan taîfeyan hebe, û her weha taîfeya wereseta enbiya ya ji sirra weraseta nubûweta Nebiyê êxirzeman teselsul kirî, qafîleya siddîqîn a ji kaniya siddîqiyeta Siddîqê Ekber teselsul kirî, qafîleya şûheda ya bi mertebeya şehadeta hersê xelîfeyan ve girêdayî, cemaeta salihîn a bi raza

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ

ve girêdayî û esnafê tabiîn a raza

قُلْ اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِى يُحْبِبْكُمُ اللّٰهُ

îmtisal dike û di refaqeta sehabe û Xulefayê Raşîdîn de diçin nîşan dide. Her weha bi