pênc beşan û sîfetên meşhûr ên wan reîsên ku li ser serê wan in dike û îfade dike ku delaletî wan dike.. Û wek îxbareke xeybî, bi lem‘eyeke îcazê rewşa reîsê wan taîfeyan a di pêşerojê de diyar dike.    Erê, wek çawa fiqreya

مِنَ النَّبِيِّينَ

bi awayekî eşkere li Hezretî Pêxember (s.) dinêre. Bi fiqreya

وَالصِّدِّيقِينَ

li Ebûbekrê Siddîq dinêre. Hem destnîşan dike ku piştî Pêxember (s.) ew yê duyemîn e û wê pêşî ew bikeve dewsa wî û wê ji aliyê umetê ve navê “Siddîq” wek ‘inwaneke taybet jê re bê dayîn û wê di serê siddîqînan de bixuye.. her weha bi kelîmeya

وَالشُّهَدَاءِ

behsa Hezretî Umer, Hezretî Osman û Hezretî ‘Elî (ridwanûllahî eleyhîm ecme‘în) hersêkan bi hev ra dike. Hem destnîşan dike û bi awayekî xeybî îfade dike ku hersê piştî nubûwetê wê bibin xelîfe û wê hersê jî şehîd bibin û wê fezîleta şehadeta wan bikeve ser fezîletên wan ên dî. Bi kelîmeya

وَالصَّالِحِينَ

Zatên bijarte yên mîna Eshabê Suffe, Bedir, Ridwan destnîşan dike û bi maneya eşkere ya cumleya

وَحَسُنَ اُولئِكَ رَفِيقًا

ê lipeyçûna wan teşwîq dike û tebaiyeta ku di Tabiînan de ye gelek rûmetyar û spehî nîşan dide û bi maneya xwe ya îşarî wek pêncemînê “çar xelîfeyan” Hezretî Huseyn (r.) bi maneya îşarî nîşan dide ku hukmê hedîsa

اِنَّ الْخِلاَفَةَ بَعْدِى ثَلاَثُونَ سَنَةً

dide tesdîqkirin û digel ku maweya xelîfetiya wî hindik e jî da ku qîmetê wî mezin nîşan bide...

   Welhasil: Wek çawa ayeta dawî ya Sureta Fethê li her çar xelîfeyan dinêre, ev ayet jî wê teyîd dike ku wek îxbara xeybî hinekî li weziyeta wan a îstiqbalê dinêre. Va ye lemeata cuz’iye ya cûreya îxbara xeybî ku ew jî ji cûreyên î‘caza Qur’anê ye, di Qur’anê de ewqas hene ku nayên hesabê. Ku ehlê zahir ew hesrî çil-pêncî ayetan kiribin jî, ew li gorî nezera zahîrî ye. Di rastiya xwe de ji hezarî derbas dibin. Carinan di ayetekê de bi çar-pênc wechan îxbara xeybî heye.

رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا اِنْ نَسِينَا اَوْ اَخْطَاْنَا

سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا اِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ