destpêka Îslamê de feyz û nûra ku peyvên pîroz didan, meziyeteke cuda ya wan heye. Ji ber tazeyiya wê letefetek, terawetek û lezeteke wê ya dî heye ku, bi derbasbûna demê re di bin perdeya xefletê de tê veşartin, kêm dibe, dikeve bin perdeyê. Lê heçî zatê Muhemmedî ye (s.) ew ji kaniya wê ya rasteqîn (ji Zatê Eqdes) bi qabiliyeta xwe ya fewqelade û wisa terwende û taze wergirtiye, mêtiye, mess kiriye. Ji ber vê razê ew Zat bi yek tesbîhê dikare bi qasî saleke îbadetê kesên dî feyzê bistîne.

   Va ye ji wî aliyî ve zatê Muhemmed (s.) di mertebeyên kemalatê yên hed û dawî jê re neyîn de çiqas tereqî kiriye, qiyas bike.    

   Ya Sêyemîn: Ji ber ku sebeba herî girîng a Afirînerê gerdûnê ya ji hemû mebestên di vê gerdûnê de new‘ê însanî ye û muxatebê herî bîrewer ê hemû xîtabatên subhanî new’ beşer e; zatê Ferdê Zulcelal di nav wî new‘ê beşerî de zatê Muhemmed (s.) ku di nav wî new‘ê beşerî de zatê herî meşhûr û herî navdar e û bi asar û îcraatê xwe herî mukemel û herî muhteşem e, li ser navê wî new’î, belkî li ser hesaba hemû gerdûnê ji xwe re kiriye muxateb, bêguman ew di kemalata bêhed de gihandiye feyza bêhed.    

   Va ye wekî van sê xalan, gelek xal hene ku bi awayekî qet‘î îsbat dikin ku, wek çawa Şexsiyeta manewî ya Muhemed (s.) Rojeka manewî ya gerdûnê ye, eynen wisa jî ayeta kubraya vê Qur’ana Mezin a ku jê re gerdûn dibêjine ye û îsmê e‘zem ê wê Furqana e‘zem e û neynikeka cilweya e‘zem a îsmê Ferd e. Em ji zatê Ferdê Ehed û Semed dixwazin ku hemû zerreyên gerdûnê li hemû aşîreyên hemû deqîqeyên ku di hemû zemanan de ne bikeve û bi qasî hejmara yên ji derbê hasil bûyî selat û selam ji gencîneya bêdawî ya rehmeta wî were ser Zatê Ehmed.

سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا اِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ