Xala Pêncemîn: Du Mesele ne.    

   Meseleya Yekemîn: Sani‘ê Zulcelal, bi pêwistiya îsmê Hekîm, ku di her tiştî de awayê herî sivik, rêyeke herî kurt, şêwaza herî hêsan û şeklê herî bikêr bi ehemiyet taqîb kiriye, eva hanê nîşan dide ku di fitretê de îsraf, ebesiyet (nepêwistî), bêfeydeyî nîne. Lê heçîka îsraf e, çawa ku zidê îsmê hekîm e, îqtisad jî lazimê wî îsmî û distûra wî ya bingehîn e.   

Ey mirovê musrif! Ji ber ku te îqtisadiya ku distûreka herî bingehîn a gerdûnê ye nekiriye, tu çiqas dijî rastiyê tevdigerî, zanibe! Ayeta

كُلُوا وَاشْرَبُوا وَلاَ تُسْرِفُوا

a dersa distûreke çiqas bingehîn û fireh dide, fêm bike.    

   Meseleya Duyemîn: Mirov dikare bibêje ku îsmê Hekem û îsmê Hekîm bi awayekî aşîkar delaletî pêxembertiya Resûlê Ekrem (s.) dikin û wê pêwist dibînin.   

   Belê, madem kitêbeke pirr manedar mamosteyekî dixwaze ku dersa wê bide. Û dîdareke gelek xweşik neynikeka ku xwe tê de bibîne û xwe bide dîtin pêwist dike. Û hunereke ku heta tu bibêjî tam, delalekî teşhîrker dixwaze. Bêguman, di nav new‘ê însanî yê ku muxatebî kitêba gewre ya gerdûnê ku di her herfeke wê de bi sedan mane û hîkmet hene de divê rêberekî ekmel û mamosteyekî gelek mezin hebe. Hetanî, dersa wan hîkmetên pîroz û rasteqîn yên di kitêbê de ne bide, belkî heyîna hîkmetên di gerdûnê de ne bide zanîn, belkî wê bibe wesîleya diyarbûna meqsedên rebbanî yên di afirandina gerdûnê de, belkî wê bibe wesîleya husûla wê, a rast wê kemala sen‘et û cemala esmayê Afirînerî yên di hemû gerdûnê de ne yên ku wî gelek girîngî dida îzhara wê, bide zanîn û neynikdariya wê bike û ji ber ku ew Afirîner bi hemû mewcûdatê dixwaze xwe bide hezkirin û ji mexlûqatê xwe yê zîşu‘ûr jî heman muqabeleyê dixwaze, li ser navê wan zîşuûran yek hemberî tezahurata fireh a rubûbiyetê bi ubûdiyeteke fireh muqabele bike û bej û deryayê têxe nav cezbeyê û nezera wan zîşuûran bi welweleya teşhîr û teqdîsê ya ku asîmanan û erdê biçinginîne bide Sen‘etkarê wan sen‘etan û bi Qur’aneke ‘Ezîmuşşe’n a wisa ku bi dersên qudsî û bi talîmatê guhên hemû ehlê aqil vegerîne xwe, meqsedê îlahî yên wî Sani‘ê Hekem û Hekîmî bi awayekî herî bedew nîşan bide, û li hemberî tezahura hemû hîkmetan û li hemberî tezahurata cemaliye û celaliyeya wî muqabeleyeke ekmeltirîn bike.. Belê zatekî wisa wek heyîna rojê ji vê gerdûnê re pêwist e, zerûrî ye. Û yê wisa dike û yê bi awayekî