Cihetê duyemîn ê îxbara xeybî eve ye: Bi fiqreya

مَثَلُهُمْ فِى التَّوْرَيةِ

vê îxbarê dide: “Sehabî û Tabiîn di îbadetî de dê bên dereceyeke wisa ku wê nûraniyeta di giyanên wan de di rûyên wan bibiriqe û di eniya wan de wê hin sikeyên ku ji ber secdeyên zêde çêbûyî xuya bikin ku mîna mohra welayetê ne.” Erê îstiqbalê eva hanê bi awayekî vekirî, qet‘î, bêguman îsbat kiriye. Erê di nav ewqas ewanî û geremola siyasetê de gelek zatên girîng ên wek Zeynelabîdîn ku di şev û rojê de hezar rek’et nimêj kirine û yên wek Taûsê Yemenî ku çil salan bi destnimêja eşayê nimêja sibehê eda kiriye ev raza

مَثَلُهُمْ فِى التَّوْرَيةِ

ê nîşan dane.

   YA HEFTEMÎN    Fiqreya

وَمَثَلُهُمْ فِى اْلاِنْجِيلِ كَزَرْعٍ اَخْرَجَ شَطْاَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ

ji du aliyan ve îxbara xeybî ye.

Ya Pêşî: Îxbara Încîlê ya derheqê sehabeyan de ye ku nîsbet Nebiyê Ummî di hukmê xeybê de ye. Belê di Încîlê de di wesfê Pêxemberê ku dê di êxirzeman de bê de ayetên mîna

مَعَهُ قَضِيبٌ مِنْ حَدِيدٍ وَاُمَّتُهُ كَذلِكَ

hene. Yanî, mîna Hezretî Îsa ne bê şûr e, belkî wê pêxemberekî xwedan-şûr be, wê wezîfedarê cîhadê be û sehabeyên wî jî wê xwedanê şûrî bin û wê wezîfedarê cîhadê bin. Ew xwedanê “qedîbê hedîd” wê bibe serokê alemê. Lewra di dereke Încîlê de dibêje: “Ez diçim da serokê alemê were.” Yanî serokê alemê tê. Nexwe, em ji van herdu ayetên Încîlê vê fêm dikin: sehabe çendan di serê pêşî de wê hindik û qels bixuyên, bes, wê wekî kulîlkan neşw û nema bibin, wê bilind bibin, stûr bibin û zexm bibin û wê hêrsa kafiran bi wan bide daqurtandin û fetisandin, tam di wê demê de wê bi şûrên xwe însanan musexerî xwe bikin û wê îsbat bikin ku serokê wan Pêxember (s.) serokê alemê ye. Eynen maneya vê ayeta Sûretê Fethê îfade bike.