Hezretî ‘Elî tenqîs nakin, gelek jê hez dikin. Bes xwe ji wê hezkirina ku ji hedê der e û ji aliyê hedîsê ve xeternak hatiye dîtin didin alî. Pesnê Pêxember a derheqê şîaya Hezretî ‘Elî ya di hedîsê de aidî Ehlê Sunetê ye. Lewra Şîayên Hezretî ‘Elî (r.) yên bi îstîqamet û muhebet Ehlê Sunet û Cemaetê ne, ku ehlê heq in. Wek çawa hezjêkirina ji hedê der a Nesara ya derheqê Hezretî Îsa de xeternak bû, di hedîsa sehîh de hatiye beyankirin ku hezjêkirina ji hedê der a bi wî rengî ya derbarê Hezretî ‘Elî (r.) de (jî) xeternak e.

Eger Şîayê Welayet bibêje ku: “Piştî ku kemalata fewqulade ya Hezretî ‘Elî hat qebûlkirin, êdî qabil nabe ku mirov Hezretî Ebûbekir li ser wî re bigre.”

Bersiv: Eger kemalatên şexsî yên Hezretî Siddîqê Ekber û Farûqê E‘zem digel kemalatên wan ên di dema xelîfetiya wan de bi wezîfeya weraseta nubûwetê bên danîn di kefeyeke şehînê de; kemalata xarîqe ya şexsê Hezretî ‘Elî (r.) digel mucahedeyên xîlafetê yên wan rûdanên trajîk ên navxweyî yên bilmecbûrî ketiyê ku bi sûî-zenan re rûbirû mayî bê danîn aliyê din ê şikevikê (kefe) de, bêguman wê şkevika (kefa) Hezretî Siddîq (r.) yan jî ya Farûq (r.) yan jî ya Zînnûreyn (r.) giran bê; Ehlê Sunetê ev dîtiye, tercîh kiriye.

Hem wek çawa di Peyva Duwanzde û ya Bîst û Çaremîn de hatiye îsbatkirin ku nîsbet welayetê dereceya nubûwetê ewqas bilinde ku cilweke nubûwetê ya bi qasî dirhemekê li ser cilweya welayetê ya bi qasî batmanekê re ye. Ji vî aliyî ve serketina Hezretî Siddîqê Ekber (r.) û Farûqê e‘zem(r.) a di dema xelîfetiya wan de ji Ehlê Sunet û Cemaetê re bûye delîl ku ji hêla weraseta nûbûwetê ve û te’sîsa ehkamê rîsaletê ve behra wan ji terefê îlahî ve bi zêdayî hatiye dayîn. Kemalata şexsî ya Hezretî ‘Elî (r.) ji ber ku nikare behra zêde ya ji weraseta nûbûwetê tê ji hukmî bixe, Hezretî ‘Elî (r.) di dema xelîfetiya Şeyxeynê Mukeremeyn de bûye şeyxulîslamê wan û ji wan re hurmet girtiye. Gelo ew ehlê heq û sunetê yê ji Hezretî ‘Elî (r.) hez dikin û jê re hurmetê digrin çawa ji Şeyxeynê ku Hezretî ‘Elî (r.) jê hez kirî û gelek hurmet jê re girtî hez nekin, jê re hurmetê negirin? Em vê heqîqeta hanê bi mînakekê şîrove bikin:

Mînak: Ji mîrateyê kesekî gelek dewlemend bîst ritlî zîv û çar ritlî zêr didin zarokekî wî. Pênc ritlî zîv û pênc ritlî zêr didin yê dî. Îca eger sê ritlî zîv û pênc ritlî zêr bidin yê dî, ew herdukên paşiyê her çiqas li gorî jimareyê hindik distînin, bes ji aliyê keyfiyetê ve gelek distînin. Va ye wekî vê mînakê, zêdeyiya hindik a Şeyxeynî ya