bête nivîsîn, bila neyê gotin dirêj e. Çunkî kelamê Xwedê ye. Ji ber wê çendê ku ji gotina

أَنزَلَ

yê re du sê rûpel werin nivîsandin nabe îsraf. Carinan herfeke Qur’anê dibe mifteya gencîneyeke manewî.

***

(Teselliyeke heqîqî; hinek fiqre ne ku li Girtîgeha Eskîşehîrê ji şagirdên Rîsaleyê Nûr re hatine nivîsîn.)

   Birayên min ên delal,    

   Ez gelek li ber we ketibûm, elemê ez diperçiqandim, bes ji min re hate îxtarkirin ku: Di qeder û qismetê we de hebû ku hûn bi hev ra ava vê girtîgehê vexwin û xwarina wê bixwin.    

   Wek esereke rehmeta îlahî û cilweyeke înayeta rebbanî ew ciyê ku em bi awayekî hêsantirîn û xefîftirîn û xêrtirîn û bisewabtirîn vê av û vî nanî digel hev bixwin û vexun û dersxaneyeka faydetirîn bo şagirdên Rîsaleê Nûrê û çîlexaneyeke wan a feyizdartirîn û meydaneke herî hesas a îmtîhanê ya ku li hember dijminê xwe ka pêwist e hewildaneke çawa bê kirin, aha wê dide hînkirin û dersaxaneyek û dergaheke wisa ku ew hevalên ku meziyetên wan ên cuda cuda heyîn sûdê ji meziyet û xesletên hevdu ên âlî û ji te’sîs û tecdîda biratiya hev bigrin ew girtîgeh e. Ji ber ku min ew girtîgeh di vî suretî de dît, êdî min gilî nekir, a rast bi hemû giyanê xwe ve min spasî kir. Erê rêbaza me şukr e û ew e ku di her tiştî de aliyeke rehmetê û ciheteke nîmetê bibîne.

Birayê we yê ku bi elemawe hemûyan elemdar bûyî

Seîdê Nûrsî

***