يَا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّٰهِ لَن يَخْلُقُوا ذُبَابًا وَلَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَإِن يَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَيْئًا لَّا يَسْتَنقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَالْمَطْلُوبُ.

   Yanî, ji bilî Xwedê hemû sebeb û îlahên ku ji aliyê ehlê delaletê ve xwedatiya wan tên îdîakirin kom bibin, nikarin mêşekê biafirînin. Yanî xulqiyeta mêşê, mûcîzeyeke rebbanî ya wisa ye û ayeteke tekwînî ye ku hemû esbab kom bibin nikarin yekî wekî wê biafirînin û nikarin muarezeyê bi wê ayeta rebbanî bikin û nikarin wêya teqlîd bikin. Belê ew mêşa ku bi vê ayetê bûyî mijareke girîng û Nemrût têkbirî û dema Hezretî Mûsa ji ber tacîza wan bi awayekî gilîkarane gotî, “Ya Rebî, te çima ev mexlûqên tacîzker wisa zêde kirine!” Wek îlham ev bersiv jê re hatî dayîn: “Te carekê îtîraza mêşan kir, halehal ev mêş gelek caran dipirsin : “Ya Reb, ev mirovên serî-mezin bi zimanekê tenê zikrê te dikin. Carinan jî dikevin xefletê. Eger te em ji serê wan tenê çêkiribana, wê bibana mexlûqên wisa ku bi hezaran zimanan zikrê te kiribana.” Belê ew mêşa ku li ser giliya Hezretî Mûsa bi hêza hezar îtîrazan hîkmeta fitreta xwe mudafee kirî, hem ev taîfeya gelek nezafetperwer û her demê her wekî destnimêj bigre rûyê xwe, çavê xwe û baskên xwe paqij dike bêguman wezîfeyeka wê ya girîng heye. Nezera ilmê beşerî kurt e, hîn ew wezîfe fêm nekiriye.   

   Belê Cenabê Heq, wek çawa ji bo ku rûyê deryayê paqij bike û her roj termên bi milyaran heywanên deryayê yên mirî kom bike ^(Haşiye) û ji bo ku rûyê deryayê ji dîmenên ku bi cenazeyan lewitî û kerîhbûyî xilas bike hin heywanên goştxwer ên gelek muntezem ên ji çeşîdê karmendên tendurustiyê afirandine. Eger wan karmendên tendurustiyê yên deryayî wezîfeyên xwe yên gelek birêkûpêk bi cî neanibana, rûyê deryayê wek neynikê nedibiriqiya. Belkî, wê şolîtiyeke hezîn û elîm nîşan bidana. Hem hin teyrên goştxwer û heywanên kovî afirandine