حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ

hat, perde rakir. Min dît û min hîs kir û biheqel-yeqîn min tama wê seh kir ku lezet û bextewariya beqaya min bi awayekî tekûztir di beqaya zatê Zulkemal de ye û her weha di bawerî û îman û îz’ana min a ku ew ew Rebê min e û îlahê mine de ye. Delîlên vê, di duwanzde hemhemeyên gelek kûr û deqîq û digel şuûra îmanê di Rîsaleya Hesbiyeyê de hatiye beyankirin.   

   Duyemîn Mertebeya Nûriyeya Hesbiye: Digel bêhêziya bêhd a di fitreta min de, di nav extiyarî, xerîbî û bêkesî û tecrîda xwe de, di wê dema ku ehlê dinyayê bi dekên xwe û bi sîxurên (casûsên) xwe êrîşî min dikir de, min ji dilê xwe re got: “Ew merivê bi tenê, destê wî girêdayî, hejar û nexweş artêş êrîşî wî dikin. Gelo bo min ciheke palpiştê (noqteya îstînadê) nîne û min serî li ayeta

حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ

ê da. Wê ayetê da zanîn ku:   

   Bi wesîqeya girêdana bi îmanê tu xwe bi Sultaneke wisa yê Qedîrê Mutleq ve girêbidî ku, di her biharekê da hemû cîhazên artêşên nebat û heywanên ku ji çarsed miletî pêk hatine bi awayekî heta tu bibêjî muntezem dide, digel wê jî, di serî de mirov, hemû erzaqên artêşa mezin ya heywanatan, ne ku wek xulaseya xwarinên wekî goşt û şekir û wesaîre ên ku di demên dawî de mirovên medenî keşif kirî; belkî yên ji wan xulaseyên medenî sed qatî mukemeltir û ji her cûreyên hemû teaman dixe nava xulaseyên rehmanî yên ku jê re tov û dendik têne gotin û wan xulaseyan jî di nav tarîfeyên qederî yên derbarê pijandin û îmbîsatê de dipêçe û ji boyî parastinê dixe nava sindoqçeyên biçûk û dinijinîne. Îcada wan sandûqçeyan ji fabrîqeya “kaf-nûn”ê ya di bin fermana “kûn”ê de ewqas bilez, ewqas hêsanî û ewqas zêdayî çêdibin ku, Qur’an dibêje: “Afirîner ferman dike, çêdibe.” Madem te bi tezkereya îmanî palpişteke wisa dîtiye, tu dikarî pala xwe bidî hêz û qudreteke bêhed.    

   Her ku min dersa xwe ji vê ayetê werdigirt, min hêzeke manewî ya wisa peyda dikir ku, ne ku ji dijminên niha re, belkî min îqtîdareke wisa hîs dikir ku ji dinyayê re meydanê bixwazim û bi hemû giyanê xwe ve min got:

حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ

   Sêyemîn Mertebeya Nûriyeya Hesbiye: Wê dema min dît ku bi pêstûriya xerîbî û nexweşîn û mezlûmiyetê pêwendiya min a bi dinyayê re qut bûye û îmanê jî telqînî min kir ku ez li dinyayek