têne de bûm, ji nişka ve heqîqeta ayeta Qur’ana mu‘cîzul-beyan a
سَبَّحَ لِلّٰهِ مَا فِى السَّمٰوَاتِ وَاْلاَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ * لَهُ مُلْكُ السَّمٰوَاتِ وَاْلاَرْضِ يُحْيِى وَيُمِيتُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
tecelî kir. Ez ji wê xiyala hestyar, bifirqet, hêwilnak û dilkovan rizgar kirim û çavê min dane vekirin. Min dît ku ew mêweyên li ser darên xudanfêkî herwekî bibeşişin li min dinêrin. Digotin: “Bala xwe bide me jî; hema li ser hev li van kavilan menêre.” Vê ayeta kerîmeyê wisa hişyarî dida ku:
“Ew nameya sun‘î ya bi destê mirovên ku di vê rûpela sehraya Wanê de mêhvan in hatiye nivîsîn û sûreteke bajar wergirtî û ketî belaya lehiya bidehşet a îstîlaya Rûs û ji wisa rabûyî, çima te evqas xemgîn dike? Ka li Neqaşê Ezelî yê ku Malikê Rasteqîn yê esîl e û Xwedî û Rebê her tiştî ye binêre ku di vê rûpela Wanê de bi hişmeteke tam nameyan, wek di rewşa dema berê de te dîtî dewam dike û dinivîse. Girîna te ya ku seba ew der vala, kavil û xalî mane, ji xefleta Malikê Rasteqîn tê û her weha ji şaşiyê ku mirov ‘wek mêvan nayên tesewurkirin û xwedî tên tewehumkirin’ tê.” Bes ji wê şaşiyê û ji wê rewşa dilşewatî deriyeke heqîqetê vebû. Û nefs amade bû ku wê heqîqetê tam qebûl bike. Belê, wek çawa hesinek tê xistin nava êgir de, da nerm bibe û teşeyeke rind û kêrdar jê re bê dayîn. Wisa jî, ew haleta kovandar û ew rewşa hêwilnak bû agir, nefsa min nerm kir. Qur’ana Hekîm bi heqîqeta ayeta navborî feyza heqîqetên îmanê tam nîşan da û da qebûlkirin.
Belê, lîllahîlhemd, heqîqeta vê ayetê bi feyza îmanê, wek me di rîsaleyên mîna Nameya Bîstê de me bi awayekî qet‘î îsbat kiriye, noqteyeke îstinadê ya wisa ya ku bi nîsbet hêza îmana her kesî înkişaf dibe, da ruh û qelbî ku.. Ji îmana bîllah hêzeke wisa da, ku dikare li hember musîbetên sed carî bêhtir ji wê rewşê hêwilnaktir û zerardetir were. Û hişyariyeke wisa da ku: “Malikê Rasteqîn yê vî welatî ku Afirînerê te ye her tişt musexerî li ber fermana wî ye. Hevsarê her tiştî di destê wî de ye. Girêdana te ya bi wî bes e.”
Piştî ku min xwe spart wî Afirînerê xwe û min ew nas kir, hemû tiştên ku di sûretê neyarî de bûn dest ji neyartiyên xwe berdan, ew rewşên bikovan ên mirov digiriyandin dest bi dilşakirinê kirin.
