jiyana dinyayê ya bişe‘şe‘e a Stenbolê, taybet tiştên bê encam ên wek şan û şerefê yên ji hedê min gelek zêde ku berê xwe didan min bi awayekî demkî ew biryara min bi min dan jibîrkirin. Heçko ew şeva xerîbiyê di jiyana min de reşatiyeke nûranî bû. Û roja spî û bişe‘şe‘e a Stenbolê spiya bênûr a çavê jiyana min bû ku nikaribû pêşiyê bidîta, dîsa raza. Hetanî du sal paşê Xewsê Geylanî bi kitêba Futûhul Xeybê çavê min dîsa da vekir.
Eve, ey gelî pîremêr û pîrejinan! Zanibin ku hejarî û zeîfî wesîleya celba rehmet û înayeta îlahî ye. Wek çawa min di şexsê xwe de bi gelek bûyeran ev yeka dîtiye, cîlweya rehmeta li ser rûyê erdê jî bi awayekî zahirî vê heqîqetê nîşan dide. Ji ber ku di nav heywanan de yê herî aciz û zeîf ferxik in. Halehal yên dibin mezherê cilweya herî şêrîn û delal a rehmetê dîsa ew in. Ecza ferxikekê ya di hêlîna li serê darê wek çawa diya wê wek nefereke mûtî’ cilweya rehmetê dide şuxulandin. Li derdorê digere, rizqê wê tîne. Kengê ew ferxik, bi xurtbûna baskên xwe bêhêziya xwe ji bîr bike, diya wê jê re dibêje: “Tu here, li rizqê xwe bigere” û êdî li wê guhdarî nake.
Eve ev raza rehmetê wek çawa di heqê ferxikan de cereyan dike, derbarê extiyarên ku di mijara zebûnî û hejariya de ketibin şûna ferxikan de jî carî ye. Gelek tecrubeyên ku yeqîneke qet‘î bide hene ku ji hejariya zarokan, rizqê wan ji aliyê rehmetê ve, bi awayekî xarîqe, ji kaniyên guhanan tê şandin, tê darijandin; wisa jî rizqê extiyarên mu’min ên ku ‒bi sedem pîrîtiyê‒ geriyane masûm, bi awayê bereketê tête şandin. Hem parçeyeke hedîsa (Haşiye) ku ferman dike
وَلَوْلاَ الشُّيُوخُ الرُّكَّعُ لَصُبَّ عَلَيْكُمُ الْبَلاَءُ صَبًّا
yanî, “Eger ew extiyarên we yên piştxûz nebana, dê wek lehiyê bela bi ser we de birijiya” vê heqîqetê îsbat dike ku stûna bereketa malekê ew pîremêr û pîrejinên di wê malê de ne; hem ya malekê ji belayan diparêze, ew pîremêr û pîrejinên masûm yên piştqofbûyî ne.
Hem ya ku malekê ji belayan dihêvişîne, ew pîremêr û ew pîrejinên masûm ên pişta wan qof bûyî ne.
Va ye, madem zebûnî û zeîfî evqas dibe sedema celba rehmeta îlahî û madem Qur’ana Pîroz bi ayeta
