ku êdî tu guman tê de namîne. Cûreyeke vê besta zemanî ya ji aliyê her kesî ve tê zanîn di xewnê de tê dîtin. Carinan di xewneka ku însanî di deqîqeyekê de dîtî de, ji bo dîtina wan rewşên derbas kirî, wan axaftinên kirî, wan tamên seh kirî, wan elemên ku tê de kişandî di alema hişyariyê de rojek, belkî rojan pêwist in.

   Welhasil: Însan gerçî fanî ye. Bes ji boyî beqayê hatiye afirandin, wek neynika zatekî baqî hatiye afirandin û di karên wisa de hatine wezîfedarkirin ku mêweyên baqî bide û sûreteke wisa jê re hatiye dayîn ku bigihîje zatekî baqî û cîlwe û neqşên esmayê wî yên baqî. Nexwe, wezîfeya rasteqîn ya însanî û bextewariya wî (ew e ku): Bi hemû cîhazên xwe û bi hemû qabiliyetên xwe ve, di daîreya merziyata wî Baqiyê Sermedî de xwe bi esmayê wî bigre û di rêya ebedê de berê xwe bide wî Baqiyî û here. Wek çawa devê wî dibêje:

يَا بَاقِى اَنْتَ الْبَاقِى

divê qelbê wî, rûhê wî, aqilê wî û hemû letîfeyên wî bibêje:

هُوَ الْبَاقِيُّ * هُوَ الْأَزَلِيُّ الْأَبَدِيُّ * هُوَ السَّرْمَدِيُّ * هُوَ الدَّائِمُ * هُوَ الْمَطْلُوبُ * هُوَ الْمَحْبُوبُ * هُوَ الْمَقْصُودُ * هُوَ الْمَعْبُودُ

سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا اِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ

رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا اِنْ نَسِينَا اَوْ اَخْطَاْنَا

***