بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

كهيعص * ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا * اِذْْ نَادَى رَبَّهُ  قَالَ رَبِّ اِنِّى وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّى وَاشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَيْبًا وَلَمْ اَكُنْ بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّانِدَاءً خَفِيًّا *

   Ev Lem‘e Bîst û Şeş Rica ne

   RICAYA YEKEMÎN: Ey birayên extiyar ên birêz û xwehên îxtiyar yên hatine temenê kemalê! Ez jî mîna we extiyar im. Ez dixwazim we jî bikim hevparê wan rica û wê nûra teseliyê ya ku di wan ricayan de ye ku carcaran min di dema extiyariyê de dîtine, ji ber wê çendê ezê hinek serhatiyên xwe binivîsim. Ew ronayî û ew deriyên rîcayê yên ku ez rastî hatime, bêguman li gorî îstîdada min a kêm û nerêkûpêk hatiye dîtin û vebûne. Înşelah îstîdadên we yên safî û xalis dê wê ronayiya ku min dîtine bibiriqîne, wê wan ricayên ku min dîtine hê xurtir bike.

   Va ye jêderk û kanî û çeşmeya wan rica û wan ronayiyên ku wê bên, îman e.

   RICAYA DUYEMÎN: Gava ku ez ketim emrê extiyariyê, rojeke demsala payîzê, dema esrê ji serê çiyayeke bilind min li dinyayê niherî. Ji nişka ve rewşeke hestyar û bikovan û ji aliyekê ve tarî hate serê min. Min dît ku ez extiyar bû me, roj jî extiyar bûye, sal jî extiyar bûye, dinya jî extiyar bûye. Di nav van extiyariyan de ji ber ku dema veqetîna ji dinyayê û ji hezkerên min nêzîk bûye, extiyariyê ez zêde şihitandim. Ji nişka ve rehmeta Xwedê bi awayekî wisa xuya bû ku ew kovana hestyar û ew veqetîn veguharandine ricayeke xurt û nûreke teseliyê ya geş. Belê, ey extiyarên mîna min! Rehmeta wî Xaliqê Rehîm ku di sed cihên Qur’ana Pîroz de bi sîfetê “Erhemûr-rahîmîn”ê xwe bi me dide nasîn û yê ku rehmeta xwe dişîne hawara wan candarên ku li ser rûyê erdê merhemetê dixwazin û yê ku ji xeybê her sal biharê ji diyarî û nîmetên bê hed û hesab tijî dike û ji me re ku hewecadarê rizqî ne dişîne û cilweya rehmeta xwe li gorî dereceya zeîfî û aciziyê zêde dike, belê rehmeta wî Xaliqê Rehîmî di vê extiyariya me de ricayeke