Ji cihêtiya meşreban, di hember dijberê zahirê meşreba xwe de hewceyiya alîkariyê tam hîs nake, xwe muhtacî bal îtifaqê nabîne. Belkî eger xwedbînî û enaniyet hebe, wê bikeve dilwasiyeke wisa ku ew bixwe mafdar e û dijberê wî neheq e û ji dêl hevgirtin û hezkirinê, wê îxtilafa û reqabet derkeve holê. Wê ji îxlasê bimîne, wê wezîfeya wî serobino bibe.    

   Va ye, çareya tekane ya ku yek encamên tirsnak ên ku vê sebeba hêwilnak dayî nebîne, Neh Ferman in.    

   1. Tevgera (hereketa) musbet e, yanî bi hezkirina mesleka xwe tevbigere. Neyartiya meslekên din û tenqîsa yên dî têkilî ilmê wî û fikra wî nebe û bi wan mijûl nebe.   

   2. Belkî divê bifikire ku di daîreya Îslamiyetê de kîjan meşreb be bila be gelek rabiteyên wehdetê yên bibin sedema hezkirin û biratî û hevgirtinê hene û bi wan re îtîfaqê bike,    

   3. Heqê her xwedî meslekeke heq heye ku tevlî mesleka yên dî nebe û bibêje “mesleka min heq e” yan jî “hê spehîtir e.” Yan jî nikare bibêje “Heq mesleka min bi tenê ye” yan jî “Ya spehî meşreba min e” ku eva hanê îşaretê neheqî û sikiya mesleka xelkê dike; vê distûra însafê bike rêber.   

   4. Bihizrîne ku îtifaqa bi ehlê heqê re sedemeke alîkariya Xwedê ye û wesîleya ‘izeta di diyanetê de ye,   

   5. Zanibe ku di vê dema ku ehlê averêtî (delalet) û neheqiyê, bi sebeba tesanudê, bi dehaya şexsekî manewî yê di sûretê cemaeteke bihêz êrîşê dike de, li hemberî wî şexsê manewî muqawemeta herî bihêz a ferdî têk diçe, ji ber hindê divê digel aliyê ehlê heqê hevgirtinê bike û şexsekî manewî derxîne û li hemberî wî şexsê manewî yê delaletê yê hêwilnak heqaniyetê bide parastin.    

   6. Û ji bo ku heqê, ji êrîşa batilê rizgar bike,    

   7. Nefsa xwe û enaniyeta xwe,    

   8. Fikirîna ‘izeta xwe ya şaş,   

   9. Dê bi terikandina hîsiyatên xwe yên bêqîmet û reqabetkarane îxlasê bi dest bixe, wezîfeya xwe têr baş bicî bîne. ^(Haşiye)