Yanî: “Sedema necat û xelasiyê tenê îxlas e. Bidestxistina îxlasê gelek girîng e. Zerreyek emelê biîxlas, di ser gelek ritlên nexalis re tê girtin. Tişta ku îxlasê dide bidestxistin, ev e ku divê sebeba hereketên xwe wisa bifikire: Ji ber ku sirf fermanekî îlahî ye û encama wê jî rizaya îlahî ye û divê tevlî wezîfeya îlahî nebe.”
Di her tiştî de îxlasek heye. Heta zerreyek hezkirina biîxlas bi ritlan li ser hezkirina resmî û biucret re tê girtin. Va ye zatekî ev hezkirina biîxlas wisa şîrove kiriye:
وَمَا اَنَا بِالْبَاغِى عَلَى الْحُبِّ رِشْوَةً * ضَعِيفٌ هَوًى يُبْغَى عَلَيْهِ ثَوَابٌ
Yanî: “Ez li ser hezkirinê bertîlekê, ucretekê, berdêlekê, xelatekê naxwazim.” Ji ber ku ew hezkirina ku di berdêla wê de xelatek, sewabek hatibe xwestin qels e, dewama wê nîne. Heta mehebeta xalis hatiye derckirin di fitreta însanî û di hemû dayikan de. Ha ev şefqeta dayikan, bi awayekî tam mezher e ji bo wê şefqeta xalis. Delîla ku dayik bi wê raza şefqetê di berdêla wê hezkirina zarokên xwe de tu mukafat û tu rişwetê naxwazin (eve ye ku ew dayik) giyanê xwe, heta bextewariya axreta xwe jî qurbanî wan dikin.
Digel wê çendê ku hemû sermayeya mirîşkê jiyana wê ye jî, ji bo ku çêlika xwe ji devê seyî derxîne -bi dîdevaniya Xusrew- serê xwe bi dest seyî ve berdide. Digel ku hemû sermayeya mirîşkê jiyana wê ye jî, ji bo ku çêlika xwe ji devê kûçikê xelas bike -bi dîtina Xusrew- serê xwe di ber de dide.
Meseleya Çaremîn: Divê ew nîmetên ku bi destê esbabê zahirî hatîn, li ser navê wan esbaban neyên standin. Eger ew sebeb ne xwediyê îxtiyarê be -mînak wek heywan û daran- rasterast wê nîmetê bide Cenabê Heq. Madem ew bi lîsanê hal dibêje Bîsmillah, dide te, tu jî li ser hesabê Xwedê bêje bîsmîllah û bistîne.
Eger ew sebeb xwediyê bijartinê (îxtiyar) be, divê ew bêje bîsmîllah, paşê jê bistîne. Yan na, nestîne. Ji ber ku ayeta
وَلاَ تَاْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللّٰهِ عَلَيْهِ
yê ji bilî maneya wê ya eşkere maneyeke din a îşarî eve ye: “Wê nîmeta ku Mun‘îmê Rasteqîn bibîr nexe û ne li ser navê wî hatibe dayîn, mexwin.”
