Meşhûr e ku demekê Celaledînê Xerzemşah ku qehremanekî Îslamê bû û çendîn caran artêşa Cengîzî têkbiribû, dema diçe cengê, wezîrên wî û peyrewên wî jê re gotin:    

   “Tuyê serfraz bibî. Wê Cenabê Heq te serfraz bike.”   

   Wî got: “Ez wezîfedarê wê çendê me ku bi fermana Xwedê, di riya cîhadê de tevbigerim. Ez tevlî wezîfeya Cenabê Heq nabim. Wê serfraz bike yan jî wê têkbibe, ew wezîfeya wî ye.”   

   Va ye ji ber ku wî ev raza teslîmiyetê fêmkiribû, gelek caran bi awayekî xarîqe serfraz bûbû.    

   Erê, mirov di wan kirinên xwe yên ku bi cuz’ê îxtiyariya di destê xwe de kirî, divê encamên ku aidî Cenabê Heq in nefikire. Mînak, di nav birayên me de hin zat hene ku tevlîbûna xelkê ya di nav Rîsaleyê Nûrê de şewqa wan zêde dike, wan tîne xîretê. Dema guhdarî nakin jî quweta manewî ya zeîfan dişikê, şewqa wan hinekî vedimire. Halehal Resûlê Ekrem (s.), ku ustadê mutleq, muqtedayê kul û rêberê ekmel e, fermana îlahî ya

وَمَا عَلَى الرَّسُولِ اِلاَّ الْبَلاَغُ

ji xwe re kiribû rehberê mutleq û dema însanan xwe didane paş û guhdarî nedikirin, bi kar û xeyret û cîdiyetek hê bêhtir teblîx kiriye. Ji ber ku bi raza

اِنَّكَ لاَ تَهْدِى مَنْ اَحْبَبْتَ وَلكِنَّ اللّٰهَ يَهْدِى مَنْ يَشَاءُ

fêm kiribû ku guhdarîkirina însanan û anînan wan a bo hîdayetê wezîfeya Cenabê Heq e; ew tevlî wezîfeya Cenabê Heq nedibû.    

   Nexwe, va ye ey birayên min! Hûn jî tevgerên xwe, li ser wan wezîfeyên ku ne aidê we ne ava mekin, û tevlî mebin û mekevin rewşeke ceribandinê ya li hember xaliqê xwe.   

   Meseleya Duyemîn: Ubûdiyet, li fermana îlahî û rizaya îlahî dinêre; dawetkerê ubûdiyetê Fermana îlahî ye û encama wê rizaya Heq e. Xêr û bêra wê derbarê axretê de ne. Bes, eger nebe ‘illeyê xaye û bi şertê ku qesden neyê xwestin, faydeyên dinyayê û semereyên ku ew bixwe xwe pêwist dikin û bêyî xwestin werin dayin nabe dijberê ubûdiyetê. Belkî ew ji yên qels re dibe teşwîqkar û tercîhkar. Eger faydeyên derbarê dinyayê de û berjewendiyên wê ji wê ubûdiyetê re, ji wî zikrî re,